بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله الذی جعل استمرارالایمان والنکاح من لدن سیدنا آدم صلی الله علیه وسلم من الجنه ثم الی الجنه والصلاه والسلام علی سیدنا محمدخاتم النبیین وسیدالمرسلین الذی حرم نکاح المتعه والموقت ابدا الی یوم القیامه وعلی آله و اصحابه الذین هم هداه الطریق الحق وحماته و من سلک مسلکهم الی یوم القارعة

و اما بعده

رساله یی را که می خوانید به ارتباط نکاح متعه و موقت می باشد.

متعه آن است که مردی زنی را به صیغۀ تمتع برای مدت معلوم به نکاح می گیرد، مثلاً می گوید:

تمتعت بک الی شهر کذا و زن می گوید قبول دارم؛ در صورتی که مدت معلوم یا مجهول باشد مثلاً تزوجتک الی شهر او مدت اقامه فی هذا البلد و زن قبول کند.

نوع اول متعه است و دوم موقت هر دو نزد جمهور صحابه بلکه اجماع شان رضی الله عنهم و اتفاق مذاهب اربعه و شیعۀ زیدیه باطل و حرام است.

شیعۀ امامیه می گوید:

نکاح متعه و موقت که آن را صیغه هم می گویند با زن مسلمان و یا کتابی به شرط ذکر مهر و تعیین مدت، هرنوع مدتی باشد، جواز داشته و به یکی از الفاظ سه گانه که زوجتک، انکحتک، و متعتک است بدون شرط حضور شاهد و ولی صحت می یابد.

 

احکام متعه قرار آتی است:

1.   مدت و مقدار مهر (اجرت) باید معلوم باشد.

2.   شروط قبل از عقد معتبر نبوده، وقتی شروط اعتبار دارد که حین عقد باشد.

3. اشتراط جماع زن به شب یا روز و یا اینکه جماع فرج نداشته باشد و یا عزل بدون اذن زن باشد جواز دارد و اگر عزل هم بنماید و علوق و جنین صورت گرفت، بچه از پدر می باشد و به وی ملحق می گردد. واگر زوج آن را نفی کند، احتیاج به لعان نیست.

4.   متعه به اتفاق شیعه طلاق ندارد و نه هم لعان بر آن مبتنی است و در ظِهار تردد است.

5.   در نکاح متعه بین زوجین میراث جاری نمی شود اما بچه از هر دو و زوجین از ولد میراث می برند.

6.   با گذشت مدت تعیین شده، بدون طلاق عده شروع می شود و احکام عده قرار آتی است:

برای زن حایض دو حیض است و زن غیرحایض 45 روز عده داشته و عدۀ وفات چهارماه وده روز است.

7. تجدید عقد قبل از سپری شدن مدت صحت نداشته مگر این که مدت باقی مانده را بخشیده سپس عقد کند.( المختصر النافع فی فقه الامامیه، ص. 205 الی 207 الروضات البهیه 103/2 ) و مابعدش.

ودرکتاب شرف الدین صنعانی می نویسد نفقه  بین شان الزامی نیست وبرزوج نفقه لازم نمی شود. ومنقطع الحیض عده ندارد،حایض عده اش دوحیض......

وآیت الله سیدعلی حسینی سیستانی درتوضیح المسایل ص 480 می نویسد که زن متعه شده ولو آبستن شود نفقه ندارد و میراث  نمی برد و با شرط ارث شرط محل اشکال است .

8- ودرتفسیرروح المعانی می نویسد: شیعیان می گویند که درنکاح متعه تعداد ازواج شرط نیست ومی شودکه یک شخص دها نکاح متعه وموقت را درحالیکه همه شان درقید نکاح آن باشند،انجام دهد.

این تعدد بلاحساب را از حجج الاسلام ولسی جرگه در روزیکه به ارتباط نکاح متعه با آنها مناقشه داشتم   هم پرسیدم گفتند بلی  متعه، تعداد ندارد وجواز تعدد بلاحساب نکاح متعه درکتب  ذیل شان  آمده: الفروع من الکافی 2/43 التهذیب 2/188-الاستبصار3/143من لایحضره الفقیه 2/149الوسائل14/وبحارالانوار447وخوشبختانه ردنکاح متعه رادرهمان مجلس (20/ 1/1388 ) هجری  شمسی قبول کردند ورد آن  تصویب  شد.

 

استدلال امامیه برای جواز نکاح موقت ومتعه:

 

1-   آیه مبارکه  {فما استمتعتم به منهن فاتوهن  اجورهن فریضه } نساء4- آیه 24.

الف- دراین آیه ازنکاح به استمتاع  تعبیرشده وبه لفظ نکاح نیامده .

ب- اجرت به عوض مهر آمده که هردو، دلیل جواز متعه است واستمتاع ومته معنی واحد دارند وایتاء  اجرت بعد ازاستمتاع فقط درعقد اجاره است ومتعه عبارت ازعقد اجاره که جهت منفعت بضع انجام میشود، میباشد ومهریه به نفس  عقد نکاح قبل ازاستمتاع لازم می گردد.

2- اثبات متعه دراحادیث

الف : ثبوت جواز متعه دربعضی غزوات مثل غزوه اوطاس وعام الفتح  وفتوی سیدنا عبدالله بن عباس (رضی الله عنه )درمورد جواز متعه می باشد.

ب- حدیث سیدنا جابر رضی الله عنه بروایت مسلم مادرعهد آن سرور علیه السلام وخلافت حضرت صدیق رضی الله عنه وصدر خلافت عمر فاروق رضی الله عنه

بریک کف خرما وآرد متعه می نمودیم تااینکه حضرت فاروق اعظم رضی الله عنه منع فرمودند که این منع سیاست شرعی بحساب میآید.

ج – مجلسی درعجاله حسنه که سید محمد جعفر قدسی آنرا نشر نموده است درفضل ومزد متعه حدیث طویلی راکه مدعی صحت آن است بشرح ذیل روایت کرده است :

 یروی حضرت سلمان الفارسی ومقداد الاسود الکندی وعمار بن یاسر حدیثا صحیحا ان خاتم النبیین قال ان من یتمتع فی حیاته مره یکون من اهل الجنه حین یجلس مع المراة المتمتع بقصد المتعة ینزل من السماء ملک یظل ویحفظه فی مجلسه والحدیث بین الاثنین یکون بمرتبه بالتسبیح وحین یمسک واحد من ید الاخر فان اصابعهما تخرج من الذنوب وحین یقبل الرجل المرءه یهب الله ثواب الحج والعمرة وحین ینصرف الی جماعها یعطیه الله عن کل لذة وشهوة ثوابا یعادل الجبال وحین یفرغ ویغتسل شریطه ان یؤمن ان الله حق وان المتعة سنة من سنن رسول الله یخاطب الله الملائکة قائلا انظروا الی عبیدی هذا فقد قام واغتسل واعترف بی الها فاشهدوا انی غفرت له ذنوبه وسوف اهبه من الثواب ما یعادل عند شعر بدنه واغفر له عشرات الذنوب وارفعه عشرات الدرجات .

ویقول رواة الحدیث فسمع امیرالمومنین فضائل المتعة فقال ما هو ثواب من یسعی الی هذا العمل الخیر؟ فقال صلی الله علیه وسلم حین یفرغ منه ویغتسل فان الله یخلق من کل قطرة تسقط من جسده ملکا یظل یسبح لله ویقدسه وینال هو الثواب . الفقه الحنفی فی ثوبه الجدید ج 2 ص 82 ناقلا عنهم.

 حنفی گوید:درموضوعیت حدیث  فوق  وآتی شان هیچ شکی نیست

 

یقولون : إن المتعة رحمة من الله جل جلاله خصّ الشیعة بها دون سائر الناس . عن أبی عبد الله علیه السلام فی قول اللّه عز وجل : { مَا یَفْتَح اللّه للناس مِنْ رَحْمَةٍ فَلاَ مُمْسِکَ لَهَا } قال : والمتعة من ذلک .وسائل الشیعة 14/439 . ویتطاولون على النبی صلى اللّه علیه وسلم ، ویجعلون هذا الزنا الصریح خلّة من خلال رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم : عن بکر بن محمد ، عن أبی عبد اللّه علیه السلام قال : سألته عن المتعة ؟

فقال : إنی لأکره للرجل المسلم أن یخرج من الدنیا وقد بقیت علیه خلّة من خلال رسول اللّه صلى اللّه علیه وآله لم یقضها. من لا یحضره الفقیه 2/ 150 قرب الإسناد 21 ، وسائل الشیعة 14/442 ، بحار الأنوار ج100 ص 299 .

وقد وضعت الشیعة مرویات کثیرة فی فضل من اقترف جریمة الزنا ، فزعمت أن الحق تبارک وتعالى قد غفر للمتمتعات وذلک لیلة الاسراء بالرسول صلى اللّه علیه وسلم : عن أبی جعفر علیه السلام قال : إن النبی صلى اللّه علیه وآله لما أُسری به إلی السماء ، قال : لحقنی جبرئیل علیه السلام فقال : یا محمد صلى الله علیه وآله : إن اللّه تبارک وتعالى یقول : أنی قد غفرت للمتمتعین ، من أمتک من النساء. من لا یحضره الفقیه للصدوق !!! 2/149 ، وسائل الشیعة 14/442 ، بحار الأنوار ج 100 ص 306 .

وفی روایة أخرى أن الله تعالى یغفر للمتمتع بقدر الماء الذی مرّ على رأس المتمتع .

عن صالح بن عقبة عن أبیه ، عن أبی جعفر علیه السلام قال : قلت : للمتمتع ثواب ؟

قال : إن کان یرید بذلک وجه اللّه تعالى وخلافاً على من أنکرها لم یکلمها کلمة إلا کتب اللّه له بها حسنة ، ولم یمد یده إلیها إلا کتب اللّه له حسنة ، فإذا دنا منها غفر اللّه له بذلک ذنباً ، فإذا اغتسل غفر اللّه له بقدر ما صبّ من الماء على شعره .

قلت : بعدد الشعر ؟ !

 

 

 

 

 

بیان جوازمتعه توسط اما م مهدی وامام باقر وامام صادق وسایر ائمة آتی علیهم الرحمه

 

والأئمة المعصومون !! یأمرون أتباعهم بضرورة التمتع ولو مرة واحدة ، لأنهم یرونها واجبة لا یمکن للشیعة التخلی عنها لأنها من علامات الإیمان .

عن هشام عن أبی عبد الله علیه السلام قال : إنی لأحب للرجل أن لا یخرج من الدنیا حتى یتمتع ولو مرة ، وأن یصلی الجمعة فی جماعة. وسائل الشیعة 14/443 .

وعن هشام بن سالم عن أبی عبد الله علیه السلام قال : یستحب للرجل أن یتزوج المتعة وما أحبّ للرجل منکم أن یخرج من الدنیا حتى یتزوج المتعة ولو مرّة. وسائل الشیعة 14/443 ، بحار الأنوار ج 100 ص 305 .

وعن محمد بن مسلم عن أبی عبد الله علیه السلام قال : قال لی : تمتعت ؟

قلت : لا .

قال : لا تخرج من الدنیا حتى تحیی السنة  !!! .وسائل الشیعة 14/443 ، بحار الأنوار ج 100 ص 305 .

وعن إسماعیل بن الفضل الهاشّمی قال :

قال لی أبو عبد الله علیه السلام : تمتعت منذ خرجت من أهلک ؟

قلت : لکثرة ما معی من الطروقة أغنانی الله عنها .

قال : وإن کنت مستغنیَاً فإنی أحب أن تحیی سنة رسول اللّه صلى اللّه صلى الله علیه وآله  !!! . وسائل الشیعة 14/443 ، بحار الأنوار ج 100 ص 306 .

ویبالغون فی الکذب فیزعمون أن الرجل إذا اغتسل بعد إرتکابه فاحشة الزنا فی المتعة خلق الله تعالى من کل قطرة تقطر منه - سبعین ملکاً یدعون له بالمغفرة ویستغفرون له إلى یوم القیامهّ : عن محمد بن علی الهمدانی عن رجل سماه ( !!! ) عن أبی عبد الله علیه السلام قال :

ما من رجل تمتع ثم اغتسل إلا خلق الله من کل قطرة تقطر منه

سبعین ملکاً یستغفرون له إلى یوم القیامة ویلعنون متجنبها إلى أن تقوم الساعة. الوسائل 14/444

 

جواز متعه با زنان شوهر دار

لایوجد فی دین من الادیان ولا فی مذهب من المذاهب نص یبیح للرجل ان یتزوج امرأة متزوجة إلا فی مذهب مزدک ومارکس وذلک لشیوعیة الجنس وإباحیته عندهما . لان ذلک من الرذائل التی لا ینبغی للانسان اتیانها . وقد تعجب اخی القاری ان ذکرت لک ان الدین الشیعی یبیح ذلک وینصح اتباعه باتباعه ولکن یزول ذلک ن وقفت علی مرویاتهم ف هذا الشان فکتبهم ملیئة بهذه النماذج . ورغبة منا فی ایضاح ذلک من منطلق علمی نورد بعض مرویاتهم والیک بعضها :

عن یونس بن عبد الرحمن عن الرضا علیه السلام قال :

قلت له : المرأة تتزوج متعة فینقضی شرطها ، وتتزوج رجَلاً آخر قبل أن تنقضی عدتها ؟

قال : وما علیک ، إنما إثم ذلک علیها. من لا یحضره الفقیه 2/149 ، الوسائل 14/456 .

وعن فضل مولى محمد بن راشد عن أبی عبد اللّه علیه السلام قال :

قلت : إنی تزوجت امرأة متعة !! فوقع فی نفسی أن لها زوجاً ففتشت عن ذلک فوجدت لها زوجاً ؟

قال : ولم فتشت  ؟ التهذیب 2/ 187 ، الوسائل 14/ 457 .

فإمام الشیعة المعصوم ؟ ! استنکرتفتیش الشیعی عن بعل المتمتع

بها لأن ذلک جائز فی الدین الشیعی وما دام الأمر کذلک فالبحث والسؤال

منهی عنه لأنه فی طاعة کما تزعم الشیعة ألا ساء ما یَزِرون !

وعن مهران بن محمد عن بعض أصحابه ؟ ! عن أبی عبد اللّه علیه السلام قال :

قیل له : إن فلانَاً تزوج امرأة متعة ؟ ! فقیل له : إن لها زوجاً فسألها .

فقال أبوعبد اللّه علیه السلام : ولم سألها ؟ التهذیب 2/ 187 ، الوسائل 14/ 457

جواز الاستمتاع بالدبر

دون الفرج فی المتعة

من شدة ولع الشیعة بنکاح الدبر اجازوا فعل ذلک فی المتعة ، ان اشترطت علیه . وهذا شذوذ من نساء الشیعة وحماقة تضاف الی حماقات الشیعة وسخافاتهم .

عن عمار بن مروان عن أبی عبد الله علیه السلام قال :

قلت : رجل جاء إلى امرأة فسألها أن تزوجه نفسها. زواج متعة .

فقالت : أزوجک نفسی على أن تلتمس منی ما شئت من نظر والتماس ، وتنال منی ما ینال الرجل من أهله إلا أن لا تدخل فرجک فی فرجی وتتلذذ بما شئت فإنی أخاف الفضیحة .

قال : لیس له إلا ما اشترطت  . الفروع من الکافی 2/48 ، التهذیب 2/ 191 الوسائل 14/ 491

ما شاء اللّه کیف تخشى الفضیحة وقد باعت جسدها لمسعور ؟ وکیف تخشى الفضیحة وهی تمکن رجلاً غریباً من الاستمتاع بها مقابل دریهمات معدودة ؟ وما هو مقیاس الحیاء عند نساء الشیعة ؟ أفتونا یا حاخامات قم والنجف وذلک لأن مقیاس الشرف والعفة مختلف فیه ، بانتظار إجابتکم ، راجین لکم دوام العفة والطهر ولنسائکم .

فالمتعة عند الشیعة ما هی إلا وجه آخر لعملة الزنا والإِباحیة الجنسیة وفی ذلک یقول د . محمد الأحمدی أبو النور : هکذا لا ولی ولا شهود ، بل

حریة للمرأة فی أن تلبی داعی الجنس مع من تشاء وبما تشاء ، وفی المدة التی ترتضیها ، لتجدد المدة مرة أخرى ، أو لتبحث عن صید جدید وأجر آخر لمدة أخرى فی سوق المتعة ؟ !

نوبت دروغ

والآن جاء دور الکذب على أسماء بنت أبی بکر الصدیق رضی اللّه عنهما ، فهذا أحد علمائهم المسمى بالفکیکی یزعم فی کتابه « المتعة » ( ص 56 - 57 ) ما یلی :

ومن الأخبار المقطوع بها أیضاً !!! ما رواه الراغب الأصبهانی فی کتابه الموسوم بالمحاضرات ... فإنه ذکر فی کتابه المذکور ( ج 2 ) منه بعبارته الآتیة :

إن عبد الله بن الزبیر عیّر ابن عباس بتحلیله المتعة ، فقال له ابن

عباس : سل أمک کیف سطعت المجامر بینها وبین أبیک . فسألها ، فقالت : والله ما ولدتک إلا بالمتعة .

وذکر الفکیکی أیضاً ( ص 61 ) من کتابه المذکور نفس الروایة نقلاً عن « العقد الفرید » لابن عبد ربه ( ج 2 ص 139 ) . وذکرها بنوع من التفصیل ( ص 76 ) نقلاً عن « شرح نهج البلاغة » لابن أبی الحدید ( 5/822 ) ، کعادة ابن أبی الحدید المعتزلی فی النیل من رجالات الإِسلام .

والجواب : إن هذا الهراء الذی ذکره الفکیکی باطل لا أساس له من عدة وجوه : أولاً ؟ إن حدیث سطوع المجامر أخرجه الإِمام أحمد رحمه اللّه تعالى فی « مسنده » عن أسماء - من عدة طرق : ثنا عبیدة بن حمید عن یزید بن أبی زیاد ، عن مجاهد ، عن أسماء بنت أبی بکر قالت : حججنا مع رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم فأمرنا ، فجعلناها عمرة ، فأحللنا کل الإِحلال حتى سطعت المجامر بین الرجال والنساء .

وقال الإِمام أحمد : ثنا محمد بن الفضیل : ثنا یزید - یعنی ابن زیاد - عن مجاهد قال : قال عبد الله بن الزبیر : « أفردوا بالحج ودعوا قول هذا » - یعنی ابن عباس رضی الله عنهما - فقال ابن عباس : ألا تسأل أمک عن هذا » فأرسل إلیها فقالت : « صدق ابن عباس ، بمثل الحدیث الأول. مسند الإمام أحمد 6/ 344 - 345 .

فانظر أخی القارئ کیف یلبسون الحق بالباطل ، فالمناقشة أو المناظرة إنّما کانت بشأن متعة الحج ولا علاقة لها بمتعه النساء .

ثانیَاً : من یستقرئ کتب السیر والتواریخ یجد أن الزبیر تزوج أسماء رضی اللّه عنهما بکراً ، وبعد وفاته لم تتزوج. انظر الإصابة 4/224 .

ثالثاً : أن أسماء رضی اللّه عنها کانت حاملاً بعبد اللّه بن الزبیر ، وما ولدته إلا بقباء وکان أول مولود فی الإِسلام کما هو مشهور . والمتعة لم توجد إلا بعد الهجرة وقبل غزوة خیبر ، فزواج أسماء بالزبیر رضی اللهّ عنهما زواج دائم ، ولو کان متعة ، لکان لزمه أن یفارقها ویخلی سبیلها عندما قال النبی صلى اللّه علیه وسلم : « فمن کان عنده منهن شیء فلیخل سبیلها ». انظر : صحیح مسلم بشرح النووی 5/1/185 سنن أبی داود 1/478 -497 ، مسند الإمام أحمد 3/404 -405 سنن ابن ماجه 1/632 مصنف عبدالرزاق 7/504 الدارمی 1/2/140 .

رابعاً - : بالرجوع إلى کتاب الراغب الأصبهانی « محاضرات الأدباء ومحاورات الشعراء » ( 3/214 ) تبین أن القصة لیس لها سند ، وإنما وردت ککثیر من الحکایات التی یذکرها أهل الأدب على سبیل التندر والتفکه ، بغض النظر فی صحتها أو . کذبها !

فهل مثل هذه الحکایة المبتورة فی کتاب الراغب ، تثبت حقیقة شرعیة ، وتعارض بها الروایات المسندة من کتب المحدثین المعتمدة ؟ لا وألف لا .

وأخیراً ، فإن مما یکذب تلک المحاورة ، التی أملاها الفکیکی ، بل سود بها قراطیسه ، التی ملئت بالشتائم والنقیصة لابن حواری رسول الله صلى اللّه علیه وسلم ، من ابن عباس فیما یزعمون . یکذبها ما جاء فی « الصحیح » عن ابن عباس رضی الله عنه - أنه وصف ابن الزبیر فقال :

عفیف الإِسلام ، قارئ القرآن ، أبوه حواری رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم ، وأمه بنت الصدیق ، وجدته صفیة عمة رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم وعمة أبیه خدیجة بنت خویلد.صحیح البخاری 2/1 -97

 

 

3-جواز متعه ازنگاه عقل

وعقلا: متعه عقدیست که دروی منفعت خالی ازهرنوع قبح ؛ موجود می باشد ونیز ضرر عاجل وآجل(دور ونزدیک )درآن دیده نمی شود لذا مباح است.

جواب ادله شان :

مراد استمتاع درآیه مبارکه نکاح دائم است زیرانکاح دایم درآیات این بحث دراول و آخر آمده است که دراول آمده است(ولاتنکحوا مانکح ابائکم)النساء
4/ 22 وختم بحث به این سخن الهی تعالی می باشد. ( من لم یستطع منکم طولا ان ینکح المحصنات المومنات ) النساء 4/ 25.

بناء آیات جمعا دلالت براین دارد که مراد از استمتاع دراینجا چزیست که ازطریق نکاح مؤبد بدست میآید نه متعه که موقت بوده وحرام شرعی است. خلاصه سیاق وسباق آیت صریح به بیان نکاح است نه متعه که شرعا حرام است.

1-    دلیل دیگر  اهل السنه  ازتفسیر تأویلات اهل السنه تصنیف امام ماتریدی (رح)

 

این آیه بارتباط نکاح صحیح می با شد  زیرا خداوند منان جل وعلا قبلا فرمود [واحل لکم ما وراء ذالکم] یعنی برای شما ماوراء  زنان محرمة  را از طریق نکاح حلال نمودم تا متناکح بوده وزانی نباشید و [ان تبتغوا باموالکم] اینکه طلب نکاح را باموال خود بنمائید ؛همه بر نکاح صحیح دلالت دارد.

امام ابوالفرج جمال الدین ابن جوزی  در ص 272 -تفسیر زاد المسیر خویش چنین مینویسد:درتفسیر آیه مبارکه{فما استمتعتم به منهن فاتوهن اجورهن فریضه} دو قول است .

1-:هدف از استمتاع درین آیه ،استمتاع نکاح به اعطای مهر است که این تفسیر ابن عباس رضی الله  تعالی عنهما و حسن ومجاهد (رحمهماالله تعالی) است.

2-:استمتاع با مدت مسمی :[یعنی متعه ] بدون عقد نکاح است. وبواقعیت که از ابن عباس رضی الله  تعالی عنهما روایت فتوای جواز متعه وبعداً رجوع شان ثابت شده است.

اعتراض ابن جوزی (رح) بارتباط فهم جواز متعه ازین آیه وجواب آن

 

 اعتراض: واقعا قومی ازقراء مفسر ،استمتاع  رابتکلف تفسیرنموده گفتند: مراد  ازین آیه نکاح متعه بوده که بعدا بمنع سید الابرار صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم منسوخ شده است.

 جواب 1: - درین تفسیر تکلفی است که هیچ احتیاجی بآن نیست.زیرامبارک صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم  متعه رااجازه داده وبعداازآن منع کردند بنأ قول واجازه اولی آنسرورصلی الله علیه وآله وصحبه وسلم  توسط قول بعدی ومنع شان منسوخ شده است.

2-بلی آیه متضمن جواز متعه نبوده زیرا خداوند علیم وحکیم در همین آیه میفرماید (ان تبتغواباموالکم محصنین غیر مسافحین) این حصه آیه  برنکاح صحیح صراحت  دارد نه متعه که  زنا است.

3-زجاج گفت :معنی قول الهی تعالی وتقدس:{فما استمتعتم به منهن} یعنی آن نکاح که بر شرط مذکور وآن شرط فرموده الهی تعالی [محصنین غیر مسافحین] عقد کننده گان نکاح و تزویج {فاتوهن  اجورهن} بدهید مهر های شانرا،وکسیکه در این آیه غیراین تفسیررا نموده واقعاُ خطا کرده ولغت را ندانسته است.

 جواب از ادعای شان بارتباط اجرت

 

1- ازکلمه اجر، اجرت بدل الاجاره ثابت نمیشود زیرا درآیات متعدد کتاب الله العزیز اجر به مقصد صریح مهر آمده است ازجمله ( فانکحوهن باذن اهلهن وآتوهن اجورهن  بالمعروف ) النساء 25 که معلوم مهراست وآیه ( یاآیها النبی انا احللنا لک ازواجک اللاتی اتیت اجورهن) احزاب سوره 33 آیه 50 این آیه برای    نکا ح پیامبرعلیه السلام ومهریه شان صراحت دارد. درهردوآیه مبارکه مهربه لفظ اجر آمده است.

 

علت تسمیه مهر به نام اجر

چون اجر بدل منافع است نه بدل اعیان ودرنکاح زوج اززوجه تلذذ وانتفاع دارد که مثل سایر انتفاع ها اجر را درمقابل (اجاره ) آن اجر ت گویند نه اینکه زوجه خریداری شود که بیع آزاد من حیث المجموع بهمه حال حرام است وپولی  که درمقابل بیع جائزی اعیان پرداخته می شود ثمن گویند نه اجرت بناءٌ چون نکاح به هیچ عنوان  بیع نیست وپولی که درمقابل تلذذ واستمتاع پرداخته میشود آنرا شارع عظیم وعزیز بنام اجر نامیدند . تفسیر کبیر ج 10 ص 48 .

2- ونیزمهر اسامی مختلف ومتعدد دارد چون! نحله ،فریضه ،حباء اجر، عقر،علائق ،عطیه ،صدقه وصداق ازاسا می مهر می باشند . وازجمله صداق، نحله ،فرض وفریضه دربعضی آیات آمده که قرار آتی است .

{واتوالنساء صدقاتهن نحله } نساء4

{ قدعلمنا مافرضنا علیهم فی ازواجهم } احزاب 50

{ لاجناح علیکم ان طلقتم النساء مالم تمسوهن اوتقرضوالهن فریضه ومتعوهن علی الموسع قدره وعلی المقتر قدره متاعا بالمعروف حقا علی المحسن}بقره 236

{ وان طلقتموهن من قبل ان تمسوهن وقد فرضتم لهن فریضه فنصف        مافرضتم }بقره 237 – لذاتعدد نام مهر،مستلزم تعدد انواع ( نکاح صحیح ومتعه ) نبوده وهیچگاه محل استدلال  برای نکاح متعه شده نمی تواند.

بلکه مبارک علیه الصلاه والسلام نکاح متعه راتحت نام مهر البغی شروخبیث خواندند. عن رافع بن خدیج قال سمعت النبی صلی الله علیه وسلم یقول شرالکسب مهر البغی وثمن الکلب } مسلم 3902/1568 نسائی 14300احمد 17391 بهیقی درسنن الکبری 19505 .

رافع بن خدیج عن رسول الله صلی الله علیه وسلم قال ( ثمن الکلب خبیث ومهر البغی خبیث ) (البغی : روسپیگری وتن فروشی وبه اجرت زنا نمودن) مسلم 3903/ 1568 ابوداود 3421 ترمذی 19504 .ترمذی 1279 دارمی 26 21احمدبن حنبل 15905،15921و17402 بیهقی درسنن الکبری 19504 .  لذاتعدد اسم مهر راهی برای استدلال وصحت حکم نکاح متعه نیست واگر تعدد نام،تعدد حکم رامستلزم باشد پس نام خبیث  وشروبغی مهر،درحدیث فوق جایگاه حکم آنرا نیزتعیین می کند.

3-   طوریکه تشیع دوچیز: مهررا درحین عقد واجر را حین استمتاع تعیین نمودند آیا برای هرعقد نکاحی دومهر یکی حین عقد ودومی وقت استمتاع وجماع لازم می شود که اولی مهر ودوم اجر نام دارد/ جواب نفی وبطلان آن هویدا است.

4-آنچه گفتند مهر قبل ازاستمتاع گرفته می شود واجرت بعدازاستمتاع . درکتاب الله العزیزتقدیم وتاخیر لغت زیاد آمده است که تقدیرآیه این طور است (فاتوهن  اجورهن اذا استمتعتم بهن) یعنی هرگاه اراده استمتاع نمودید مهر شانرا بدهید که درکتاب الله المجید این مسأله مشابه زیاد دارد ازجمله ( اذاطلقتم النساءفطلقوهن )   سوره طلاق آیه 1- یعنی هرگاه طلاق زنان را   اراده نمودید پس  طلاق دهیدآنهارابرای عده شان وآیه مبارکه (اذا قمتم  الی الصلاه فاغسلوا...) سوره مائده آیه 6- یعنی هرگاه اراده  قیام نمازکردیدوضوءبگیریدکه بعدازاقامه نمازمعلوم است جای برای لزوم وضوء نیست..... تأویلات اهل السنه تصنیف امام ماتریدی (رح) ج3ص115-

 

فإن قیل

فإن قیل: ففی قراءة طائفة من السلف « فما استمتعتم به منهن إلى أجل مسمى » قیل : أولاً : لیست هذه القراءة متواترة وغایتها أن تکون کأخبار الآحاد ، ونحن لا ننکر أن المتعة أحلت فی أول الإسلام ، لکن الکلام فی دلالة القرآن على ذلک ... الثانی : ان یقال إن کان هذا الحرف نزل فلا ریب أنه لیس ثابتاً من القراءة المشهورة فیکون منسوخاً ، ویکون لما کانت المتعة مباحة فلما حرمت نسخ هذا الحرف.

5-آنچه اجازه درسنت نبوی علیه افضل الصلاة و السلام آمده است بعلت  ضرورت قاهره که درحرب وسفربوده مجاز داشته اند که بعدا آنرا آن سرورعلیه الصلاة والسلام برای ابد تحریم نمودند ودلایل حرمت ابدی بسیار است . ازجمله احادیث 4216- 5115و 5523بخاری  واحادیث 3308 الی 3325 جمعا 18  حدیث ازمسلم واحادیث 2072 و2073 ابوداود وحدیث 1224 ترمذی واحادیث (3362- 3363- 3364-3365 نسائی واحادیث 1961 و1962 ابن ماجه وابویعلی 11/503 و504 رقم 6625 درابن حبان 1262 ودارقطنی 259 وبیهقی 14151 – 14155 – ودارمی 2195 و2196 و2197 وغیره.

یک حدیث متن انرا میاورم حدثنا یحیی بن یحیی قال قرات علی مالک عن بن شهاب عن عبدالله بن شهاغب والحسن بن محمد بن علی عن ابیهما عن علی بن ابی طالب ان رسول الله صلی الله علیه وسلم نهی عن متعه النساء یوم خیبر وعن اکل لحوم الحمرالانسیه . موطای امام مالک  رقم 1641 – بخاری 4216 مسلم 3321 دارمی 2196 ترمذی 1794 و1121 وقال حسن صحیح ،ابن ماجه 1961،مصنف ابن ابی شیبه  17348 و17349  وبرقم 17350  ازسبرة الجهنی ،دارمی 2197 ، جامع الاصول ابن اثیر رقم 8992..، دارقطنی ج 3 ح 51 ابن شاهین درناسخ الحدیث ومنسوخه رقم 426 ،425،424 ودر427 و428  هی حرام الی یوم القیامه وبیهقی درسنن الکبری 14144 واما م ابو حنیفه   (رح) حدیث حرمت متعه درروز خیبر رابه ص 196- و 201 مسند خود ازسیدنا ابن عمر رضی الله عنهما روایت نمودند.

احادیث داله برحرمت موبد نکاح متعه

ویک حدیث ازحرمت ابدی واخیر که درحجة الوداع انجام یافته است می نویسم.

حدثنا مسدد بن مسرحد حدثنا عبدالوارث عن اسماعیل بن امیة عن الزهری قال کنا عند عمربن عبدالعزیز وتذاکرنا متعة النساء فقال له رجل یقال له ربیع بن سبرة اشهد علی ابی انه حدث ان رسول الله صلی الله علیه وسلم نهی عنها فی حجة الوداع مسلم ح 1046 ابوداود ح 2072 نسائی ح 3368  ابن ماجه ح 1962 دارمی ج 2 ص 188 ح 2195 مصنف عبدالرزاق ح 14041 واحمد احادیث 15425 ،15419 ، 15420،15421،15423،14041،15424 ،15418 ،15413 ودلائل النبوه ج 5 ص 89 و90 سنن الکبری بیهقی 14159 و14160.

عن الربیع عن سبرة الجهنی عن ابیه قال رأیت رسول الله صلی الله علیله وسلم قائما بین الرکن والباب وهو یقول ( آیها الناس! انی کنت اذنت لکم فی الاستمتاع عن النساء وان الله قد حرم ذلک الی یوم القیامه فمن کان عنده منهن شئ فلیخل سبیله ولاتاخذوا مما آتیتموهن شیئا) عبدالرزاق واحمد وابن ابی شیبه والدارمی والحمیدی ومسلم وابوداود والنسائی وابن ماجه والشافعی وابن جارود والطحاوی وابن شاهین فی ناسخ الحدیث ومنسوخه  مکررا وابن حبان والبیهقی وابونعیم والخطیب فی تاریخ بغداد.

وحضرت امام ائمه الفقها ء ابوحنیفه علیه الرحمة حدیث منع وتحریم متعه رااز(7) صحابه 1-حذیفه2- ابن عمر3-انس -4سبرة الجهنی 5-عبدالله بن مسعود وغیره رضی الله تعالی عنهم روایت نموده اند ویکی رامی نویسم عن الزهری عن انس انه علیه السلام نهی عن متعه النساء .... روایت دارند وباقی بحث مفصل عقود الجواهر المنیفه فی ادلة مذهب الامام ابوحنیفه مما وافق فیه الائمه السته اواحدهم ج 2 ص 145 و146 .

حازمی درکتاب ناسخ ومنسوخ خودازحدیث سیدنا جابر بن عبدالله می نویسد که همرای مبارک علیه السلام به غزوه تبوک رفتیم تااینکه نزدعقبه که قریب شام است قرار گرفتیم ،زنانی آمدند که ماباایشان متعه کرده بودیم وایشان درکوچ های ما دور میزدند وگشت وگذارداشتند درین وقت مبارک علیه الصلوات والسلام به مجلس ماتشریف آوردند وبه این زنان نگاه کردند وفرمودند این جماعت زنان کیستند؟ گفتیم زنانی اند که باانها متعه  نمودیم. جابررضی الله عنه گفت مبارک علیه السلام غضب  کردند حتی که رخسار مبارک شان سرخ شد وروی شان تغییر کردودرجماعت ماایستاد شده خطبه  خواندند وبعد ازحمد و ثنای الهی تعالی وتقدس ماراازمتعه منع کردند.

ودران روز زنان ومردان مذکور ازهمدیگر وداع نموده ودیگر اعاده متعه نکردیم وابدا متعه نمی گنیم . وروی این ملحوظ منطقه راثنیه الوداع نامیدند که معروف است ابن شاهین درناسخ الحدیث  ومنسوخه ح 444وابن حبان برقم4152- آنرا نیزروایت نموده است.

ابویعلی وابن حبان ودارقطنی وبهیقی وهیثمی وطبرانی درین موردکلامی موافق دارند واما عبارت فوق راهیثمی درمجمع الزوائد ج 4 ص 486  وطبرانی دراوسط وابن شاهین درناسخ الحدیث  ومنسوخه ح 444وابن حبان برقم4152خویش مفصل روایت کردند.

قال سلمة الاکوع رخص لنا رسول الله صلی الله علیه وسلم فی متعه النساء عام اوطاس  ثلاثه ایام ثم نهی عنها رواه مسلم 3308/ 1405،احمد 16667- ،ابن ابی شیبه 17351- ،ابن حبان 4147-و 4154-،دارقطنی 3/258 رقم52-،بیهقی درسنن الکبری 14161 ودرمعرفة السننش4236- ،جمع الفوائد4229-

،طحاوی درشرح معانی الآثار وابن شاهین فی ناسخ الحدیث ومنسوخه از ابی ذرو ابن مسعود رضی الله تعالی عنهما ص 456 و درص 471 ازحسن (رح) متعه سه روز مجاز بود تااینکه الله عزوجل ورسولش صلوات الله علیه وعلی آله آنرا حرام گردانیدند.

 

بیهقی دردلائل النبوه ج 5 ص 89 ودرسنن الکبری  ج 7 ص 332وابن حبان ج 4-ص331می نویسند که سال اوطاس وعام الفتح یکی است زیرااوطاس گرچه بعد ازفتح مکه مکرمه بوده لیکن درهمان سال فتح بعد ازمدت اندکی انجام یافته است. واوطاس وادی است ازدیار هوازن درطایف که غنایم حنین درانجا تقسیم شد.

بناء مجموع احادیث که درحرمت متعه تحت نام عام حنین ،عام الفتح وعام اوطاس آمده یک چیزبوده وهمه دریک سال انجام یافته زیرا بعد ازفتح مکه غزوه حنین بوده وغنایم غزوه حنین دراوطاس طایف تقسیم شده است.... فتح باب العنآیه ج 2 ص 359.

5- سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهما متعه رافقط برای حالت اضطرار جواز دادند که سعید بن جبیر شاگرد عالی واولیه شان راوی موضوع بوده وچنین میگوید:

گفت سبحان الله ابدا بجواز متعه فتوی ندادم  متعه مثل خود مرده می باشد که درحالت اضطرار خوردن اندکش جواز داشته است رواه الطبرانی والهیثمی فی مجمع الزواید ج 4 ص  488 وبیهقی  درسنن الکبری 14166 و 14167.

 

وبخاری ازابی جمره روایت می کند ،گفت : متعه زنان راازابن عباس پرسیدم رخصت داد غلامش کفت متعه فقط درحال شدت احتیاج ودرحالیکه قلت وجود زنان ویامثلش ،بود،بعد ابن عباس گفت بلی بخاری ح رقم 5116.

 

سیدنا ابن عمر رضی الله عنهما هم گفت :متعه دراول اسلام درحالت ضرورت مجازبود وحرام شد مسلم 3319 وبیهقی درسنن الکبری ازابن ابی عمرة رقم 14164

واما شیعه ها درموضوع توسع جستند وحکم راعام قرارداده برای همه کس مقیم ،مسافر،مضطر وغیره برخلاف رای مفتی شان سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهما که ازان هم رجوع کرده اند اجازه  داده بلکه ثواب جزیل رابران مبتنی ساخته اند.

فقه الاسلامی وا دلته هم دراین مورد درج 9 ازص 6551 الی 6659 بحث مفصل درهمه موارد متعه دارد.

سیدنا علی به نسخ متعه گفتند، آنچه مطالعه کردید سعید بن منصور در سننش 3/1/211وبیهقی دررقم 14182 ازجعفربن محمد روایت کرده است که متعه زنای مطلق است وابن دقیق العید هم بحث مفصل اتفاق ائمه رادرمورد حرمت دارد. نیل الاوطار 6/ ص 145 ودرچاپ جدید بیروتی ص 1167

خلاصه همه مطلب مذکور

متعه دراول اسلام مجاز بوده مثل اباحت خمر که بعدا حرام شد وازبعضی ازحضرات صحابه وغیره که اجازه متعه روایت شده معلوم که دروائل علم شان به عدم حرمت بوده ودراخیر که مطلع شدند درمنع وحرمت نکاح متعه اتفاق کردند زیرا حرمت آن به مراتب اعلان شده است ازجمله خیبر،عام الفتح ، عمره القضا ء عام اوطاس ،یوم حنین ،تبوک،حجه الوداع و......

 

مواضع بیان حرمت متعه

فتح الباری درج 9 ص 210 وبعدش احادیث مورد حرمت متعه راکه درمواضع هفتگانه : 1-خیبر2- یوم حنین  3- عمرةالقضاء4- عام اوطاس  5عام الفتح  6-تبوک -7وحجة الوداع اعلان شده ،مفصلا تحریرنموده است.

 

 اعتراض سادات صحابه برسیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهم :

 

ودیگر اینکه همه حضرات صحابه کرام رضی الله عنهم برعبدالله بن عباس رضی الله عنهما موضوع نکاح متعه راانکار داشتند بناءرأی سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهما رای منفرد بوده وبس.

1-   سیدنا علی کرم الله وجهه نکاح متعه راانکار شدید نموده وبرای سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهما گفتند تومرد سرگردان و گم شده راه راست می باشی.

زیرا مبارک علیه السلام هریوم خیبر،متعه النساء رامنع کردند . احادیث: ابن ابی شیبه ج3ص389 رقم اول چاپ 9جلدی دارمی رقم 2197بخاری 6961،5523 ،4216 و4214،5115 مسلم 3322،3417 ترمذی 1124 نسائی 3362 و3363 وابن ماجه 1961 ومصنف عبدالرزاق 14032،8720  وبرقم 14033– ازابی عمره الانصاری واحمد 812،592و1204 وابویعلی 576 وابن خزیمه 2922،2920،2929و2923، ابن حبان 4146وبزار از658 ،642و641 حمیدی 37 وطیالیسی 811 وموطا مالک 335 وابن شاهین درناسخ الحتدیث ومنسوخه رقم 425 و426 – ورواه معمر،وعبدالعزیز بن ابی سلمه ،وشعیب بن خالدوهی فی (کتاب المناهی ) بطولها ابن شاهین ص 460 ودارقطنی ج 3 ح 51 ص 258 وبیهقی 14145و14146- 14147 ومجمع الزوائد رقم 7391 رواه الطبرانی فی الاوسط ورجاله رجال الصحیح ،بیانگر این بحث است.

2- سیدنا عبدالله بن عمر رضی الله عنهما بعد ازشنیدن کلام اینکه سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهما متعه رااجازه داده است. گفت : سبحان الله گمان نمیکنم عبدالله بن عباس رضی الله عنهما چنین  کاری راانجام داده باشد بعضی گفتند بلی اومتعه رااجازه میدهد . سیدنا ابن عمررضی الله عنهما درجواب گفت ابن عباس رضی الله عنهما دروقت حیات آن سرور صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم طفل صغیر بوده است وگفت مارا مبارک صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم ازمتعه منع نموده وماهرگز زانی نمی شویم . طبرانی در اوسط ومجمع الزوائدجلد4- رقم-7389و7388والآثارلابی یوسف رقم -669،مصنف عبدالرزاق 14035- 14042- ،ابن ابی شیبه17355،17354و17360-،ابن شاهین درناسخ الحدیث ومنسوخه رقم451-وبیهقی درسنن  الکبری رقم14148.

 

3- انکارسیدنا عبدالله بن الزبیرعلیه سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهم واخطارش درصورت انجام متعه به رجم. رواه مسلم 3319 بیهقی درسنن الکبری رقم 14164 ابن ابی شیبه 17358.

 

4- عبدالرزاق درمصنف شان :قال ابوالزبیر:وسمعت طاووسا یقول:قال ابن صفوان:یفتی ابن عباس بالزنا رقم 14027

5- و ابن ابی شیبه ازمکحول تابعی معروف دررقم 17361روایت می کند شخصیکه زنی رابمدت نکاح میکند گفت: این نکاح زنااست.

 

6- بیهقی دررقم 14182 وسعید بن منصور(رح)  درسننش 1/3/211 ازجعفربن محمد روایت کرده است که متعه زنای مطلق است.

 

 موقف آل البیت من نکاح المتعة

 

وبعد أن أوضحنا موقف الصحابة رضی اللّه عنهم من نکاح المتعة ألا وهو التحریم تبعاً لتحریم النبی صلى اللّه علیه وسلم ، نجد أن موقف بیت النبوّة من هذا النکاح موافق لموقف الصحابة ، وقد وردت عنهم عدة روایات فی هذا الشأن نوردها للقراء الکرام من المراجع الشیعیة لئلا یقال : إن هذا إفک مبین .

فیذکر الطوسی فی کتابیه « التهذیب » 2/186 و « الاسبتصار » 3/142 والحر العاملی فی « وسائل الشیعة » 14/ 441 :

عن زید بن علی عن آبائه عن علی علیه السلام قال :

حرّم رسول الله صلى اللّه علیه وسلم یوم خیبر لحوم الحُمُرِ الأهلیة ونکاح المتعة . والعجیب أن الحر العاملی عقب على هذه الروایة قائلاً :

حمله الشیخ ( یقصد الطوسی ) وغیره على التقیّة ، یعنی فی الروایة ، لأن إباحة المتعة من ضروریات مذهب الإِمامیة . اهـ .

ونحن لا نسلّم بأنها وردت مورد تقیّة وذلک لوجود عدة روایات عن أهل البیت رضوان الله علیهم تحرّم ذلک .

ثم إن الشیعة حسب قول بعض علمائهم لم تستطع تمییز الأخبار الصادرة تقیّة والأخبار المتیقن صدورها عنهم ، وفی ذلک یقول یوسف البحرانی فی کتابه « الحدائق » 1/5 - 6 : فلم یعلم من أحکام الدین على الیقین إلا القلیل لامتزاج أخباره بأخبار التقیّة ، کما اعترف بذلک محمد بن یعقوب الکلینی فی جامعه « الکافی » .

وعن علی بن یقطین قال : سألت أبا الحمسن علیه السلام عن المتعة .

فقال : ما أنت وذاک قد أغناک اللّه عنها. « الفروع من الکافی » 2/43 ، « وسائل الشیعة » 14/449 .

فالإِمام المعصوم !! زجر السائل عن المتعة ، خاصة وأنه متزوِج زواجاً دائماً ، فالمتعة فی هذه الحالة لا تجوز . والشیعة تزعم أن جعفراً الصادق رضی اللّه عنه قال :

إنی لأکره للرجل المسلم أن یخرج من الدنیا وقد بقیت علیه خلّة من خلال رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم لم یقضها . « بحار الأنوار » 100/299 ، « من لا یحضره الفقیه » 2/ 150 ، « وسائل الشیعة » 14/442 ، « قرب الإسناد » 21 .

 قال ذلک عندما سئل عن المتعة !! فکیف یمکن أن نوفق بین الروایتین أو قول المعصومین ؟ ! ، إمام ینهى عن ذلک وآخر یأمر بإتیانه ؟ !

ثم إن الصادق الذی  ینسبون له القول بحلّیة المتعة نجده یُوَبّخ أصحابه بارتکابهم هذه الفاحشة فیقول :

أما یستحی أحدکم أن یرى فی موضع العورة ، فیحمل ذلک على صالحی إخوانه وأصحابه. « الفروع من الکافی » 2/44 ، « وسائل الشیعة » 14/ 450 .

وعدّ النساء اللواتی یفعلن ذلک بأنّهنّ فواجر : عن هشام بن الحکم .

عن أبی عبدالله علیه السلام قال :

ما تفعلها عندنا إلا الفواجر  . « بحار الأنوار » 100 / 318 ، « السرائر » 483 .

وَعَدّ اقتراف المتعة بأنها تُدَنّیس النفس : عن عبد اللّه بن سنان قال :

سألت أبا عبد الله علیه السلام عن المتعة . فقال : لا تُدَنس نفسک بها. « بحاو الأنوار » 100 / 318 ، « السرائر » ، 66 .

ولم یکتف الصادق بالزجر والتوبیخ لأصحابه فی ارتکابهم الفاحشة ، بل إنه صرّح بتحریمها : عن عمّار قال : قال أبو عبد الله علیه السلام لی ولسلیمان بن خالد : قد حرّمت علیکما المتعة  . « الفروع من الکافی » 2 / 48 ، « وسائل الشیعة » 14/450 .

فکیف یمکن للصادق أن یحرّم المتعة على أتباعه ؟ وهو القائل کما تزعم الشیعة :

ما من رجل تمتع ، ثم اغتسل إلا خلق الله من کل قطرة تقطر منه سبعین ملکاً یستغفرون له إلى یوم القیامة ، ویلعنون متجّنبها إلى أن تقوم الساعة  . « وسلال الشیعة ، 44/ 444 .

وأیضاً : یستحب للرجل أن یتزوج المتعة ، وما أحبَ للرجل منکّم أن یخرج من الدنیا - حتى یتزوج المتعة ولو مرة  . « بحار الأنوار » 100/305 ، « وسائل الشیعة » 14/443 .

ولقد أقرّ الصادق أن المتعة زنا : قیل لأبی عبد اللّه علیه السلام : لِمَ جُعِل فی الزنا أربعةٌ من الشهود وفی القتل شاهدان ؟

قال : إن اللّه أحلّ لکم المتعة ، وعلم أنها سَتُنکر علیکم ، فجعل الأربعة الشهود إحتیاطاً لکم ، ولولا ذلک لأتی علیکم ، وقلما یجتمع أربعة على شهادة بأمر واحد  . « من لا یحضره الفقیه » ، 2/ 150 ، « وسائل الشیعة » 4 ا/419 ، « علل الشرائع » 173 ، « المحاسن » 330 .

فهذا إقرار صریح من الصادق بأن المتعة زنا ، ولو لم یکن کذلک فلماذا لو اجتمع أربعة شهود وشهدوا بأن فلاناً تمتع یقام علیه حدّ الزنا ؟ وما دام ذلک حلالاً فلا ضَیْر لو اجتمع ألف شاهد وشاهد على ذلک وهو حلال .

وتذکر الشیعة أن أبا جعفر أعرض عن السائل الذی ناقشه فی المتعة حینما ذکر نساءَه وبنات عمه :

عن زُرارة قال : جاء عبد اللّه بن عمیر الَّلیثی إلى أبی جعفر علیه السلام فقال :

ما تقول فی متعة النساء ؟

فقال : أحلّهأ الله فی کتابه وعلى سُنّة نبیه ، فهی حلال إلى یوم القیامة .

فقال : یا أبا جعفر مثلک یقول هذا ، وقد حرّمها عمر ونهى عنها. سبق أن بینا أن عمر رضی الله عنه لم یحرم المتعة من تلقاء نفسه ، بل إن النبی صلى اللّه علیه وسلم حرمها تحریماً أبدیاً إلى یوم القیامة

فقال : وإن کان فعل .

فقال : إنّی أعیذک باللّه من ذلک أن تحلّ شیئاً حرّمه عمر .

فقال : فأنت على قول صاحبک ، وأنا على قول رسول الله صلى اللّه علیه وسلم وآله ، فهلمّ أُلاعنک أنّ الحقّ ما قال رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم وآله وأنّ الباطل ما قال صاحبک .

 قال (أی زرارة .) فأقبل عبد اللّه بن عمیر فقال : یسرک أن نساءک وبناتک وأخواتک وبنات عمک یفعلن (أی یتمتعن) ؟

قال (أی زراة) : فأعرض عنه أبو جعفر علیه السلام حین ذکر نساءَه وبنات عمه (« الفروع من الکافی » 2 /42 ، « التهذیب » 2/ 186 ، « وسائل الئسیعة » 14/437 .) .

وإذا کانت المتعة حلالاً فلماذا لا یرتضیها الإِمام التاسع عندهم : محمد بن علی بن موسى لأهله ؟ أیحلّها لأتباعه ولا یجوّزها لأهل بیته ؟ وهل یوجد دلیل - وهم مُقرّون به - أبلغ من هذا على کراهة أهل الییت للمتعة ؟

ونجد أیضاً إمامهم الثامن علی بن موسى الرضا یتذمر من أتباعه بإلحاحهم علیه بالإذن فی نکاح المتعة ، وکان سبب عدم إِذنه لهم خشیته من نساء الشیعة أن یکفرن ویلعن من أباح المتعة لانشغال رجالهن بالمتعة عنهن .

عن محمد بن الحسن بن شمون قال : کتب أبوالحسن علیه السلام إلى بعض موالیه : لا تلحوا علی المتعة ، إنما علیکم إقامه السنة فلا تشتغلوا بها عن فرشکم وحرائرکم ، فیکفرن ویتبرّین ویدعین على الآمر بذلک ویلعنَّنا .

فالروایات السابقة - وهی من روایات الشیعة - تبین لنا بوضوح أن أهل البیت رضوان الله تعالى علیهم لا یرتضون هذا النکاح الفاسد وأنهم ینهون عنه ولا یجوّزونه وأما مخالفة الشیعة لأهل البیت فی هذه المسألة فلا قیمة لها ، لأنهم یعشقون هذه المخالفة ، والذی یستقرئ التاریخ یجد أن الشیعة عبر عصورها لم تُخلص الولاء لآل البیت کما تدعیه ، بل إنهم وبال علیهم .

. وبعد أن فرغنا من بیان موقف أهل البیت من المتعة نستعرض بعض الروایات التی ینسبونها إلى أهل البیت کذباً وزوراً ، وذلک بدراسة أسانیدها ، وبیان حال رواتها من واقع الکتب الرجالیة الشیعیة ، ولیحکم علیها القارئ الکریم بعد ذلک . ورغم بیان تلک الکتب الشیعیة جرحهم وعدم وثاقتهم ، إلا إننا نجد أصول الرافضة ملیئة ، بمرویاتهم ، وقد فصلنا هذا ، لیعلم القراء أن الشیعة لا یوجد لدیهم میزان علمی موضوعی یزنون الرجال به .

الروایة الأولى :

قال المفضل للصادق علیه السلام : یا مولای فالمتعة ؟

قال : المتعة حلال طلق والشاهد بها قول اللّه عز وجل : { وَلاَ

جُنَاح عَلَیْکُمْ فِیمَا عَرَّضْتُمْ بهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاءِ أوْ أکْنَنتم فِی أنفُسکم عَلِمَ اللهُ أنّکُم سَتَذْکُرونّهنّ ولکنْ لا تُواعِدُوهنّ سِرّاً إلاّ أن تقُولوا قَولا مَعْروفا } ( البقرة :235 ) أی مشهوداً والقرل المعروف هو المشتهر بالولی والشهود. « بحار الأنوار » ج 53 ص 26 « تاریخ الإِمام الثانی عشر » ، باب ما یکون عند ظهوره . وج 100 ص 301 « کتاب العقود والإِیقاعات » ، باب وجوه النکاح .

والمفضّل بن عمر غیر ثقة عند علماء الشیعة أنفسهم ، بل مضطرب الروایة وأنه من الخطابیة الغلاة ، وإلیک أقوال علماء الشیعة فیه :

النجاشی فی « رجاله » ص 295 : مفضل بن عمر أبو عبد اللّه ، قیل : أبو محمد الجعفی ، کوفی فاسد المذهب ، مضطرب الروایة ، لا یعبأ به ، وقیل : إنه کان خطّابیاً ، وقد ذکرت له مصنفات لا یعّول علیها ، وإنما ذکرنا للشرط الذی قدمناه ، کتاب ما افترض اللّه الجوارح من الإِیمان وهو کتاب الإِیمان والإِسلام ، والرواة له مضطربون الروایة .

وقال ابن الغضائری : المفضل بن عمر أبو عبد اللّه ، ضعیف متهافت ، مرتفع القول ، خطّابی ، وقد زِیدَ علیه شیء کثیر ، وحمل الغلاة فی حدیثة حملاً عظیماً ، ولا یجوز أن یکتب حدیثه ، وروى عن أبی عبد الله وأبی الحسن علیهما السلام  . « معجم رجال الحدیث » لأبی القاسم الخوئی ج 18 ص 293 .

وقال الحسن بن علی بن داود الحلّی فی « کتاب الرجال » القسم

الثانی (وهو خاص بالضعفاء والمتروکین .) ص 56 ترجمة رقم 512 : ضعیف متهافت خطابی .

والکَشّی فی « رجاله » ص 272 - 278 جزم بضعفه وأنه من الغلاة وأنه لم تثبت روایة فی مدحه بل إنه ملعون على لسان أئمته !! .

وقال محمد علی الأردبیلی فی کتابه « جامع الرواة » ج 2 ص 258 ترجمة رقم 1819 : الأولى عدم الاعتماد (یقصد الاعتماد على مرویاته3) واللّه أعلم بحاله . وأورد الأردبیلی الکثیر من الروایات القادحة فیه وفی دینه وأنه من الغلاة الخطابیة .

والخطابیة فرقة من فرق الرافضة الغلاة الذین رفعوا الأئمة المزعومین إلى مقام الربوبیة والألوهیة . وتنسب هذه الفرقة إلى محمد بن أبی زینب واسمه مقلاص أبو الخطاب البراد الأجدع الأسدی ویکنى بأبی إسماعیل وأبی الظبیان أیضاً. انظر رجال « الکشی » 246 - 260 .

وأما إمامهم المعصوم !! جعفر الصادق رحمه الله تعالى فیصف راوی الإفک المفضل بن عمر بالمشرک والکافر :

عن حماد بن عثمان قال : سمعت أبا عبد اللّه علیه السلام یقول للمفضل بن عمر الجعفی : یا کافر یا مشرک مالک ولابنی ، یعنی إسماعیل بن جعفر. « رجال الکشی » 272 ، « تنقیح المقال » للمامقانی ج 3 ص 1 24 ، « معجم رجال الحدیث » للخوئی ج 18 ص -2.

وعن إسماعیل بن جابر قال : قال أبو عبد اللّه علیه السلام : ائت

المفضل وقل له : یا کافر یا مشرک ما ترید إلى ابنی . ترید أن تقتله (1) ؟ .

والمفضل بن عمر بشهادة أقرانه من رواة الشیعة بأنه ممن لا یقیمون لأداء الصلوات أهمیة .

7- بیان صغارت  آنجناب (سیدنا ابن عباس)رضی الله تعالی عنهما

وفرموده سیدنا عبدالله بن عمررضی الله عنهما اینکه سیدنا ابن عباس رضی الله عنهما دروقت حیات آن سرورطفل صغیر بودند! این است که تولد شان  سه سال قبل ازهجرت بوده وازهم صحبتی بارسول الله صلی الله علیه وسلم راسی  ماه دریافتند وسیدنا عبدالله همراه والدین  خود رضی الله عنهما درسال فتح مکه مکرمه به مدینه طیبه درحالیکه قبلا مسلمان شده بودند منتقل شدند. سیراعلام النبلاءج 4 ص 170 و171

 

رجوع سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهما ازمتعه

 

 ودرختام ازسیدنا عبدالله بن عباس رضی  الله عنهما رجوع ازمتعه ولوکه درحالت اضطرار هم باشد ثابت شده است:

از سیدنا عبدالله ابن عباس رضی الله  تعالی عنهمابارتباط  نسخ متعه روایت شده که آنرا آیه اول سوره طلاق[یا آیها النبی اذا طلقتم النساء...] نسخ کرده است  این روایت ابن عباس رضی الله  تعالی عنهما بر رجوع از قول اول شان که مبتنی برجواز متعه بوده؛دلالت دارد  . تأویلات اهل السنه تصنیف امام ماتریدی (رح) ج3ص116- ودرمنثور سیوطی 2/251-حدیث فوق را  اخراج وبناسخ ابوداد وابن منذر ونحاس از طریق عطاء ازسیدنا ابن عباس رضی الله  تعالی عنهما نسبت داده است.

 

 امام ابوالفرج جمال الدین ابن جوزی  در ص 272 -تفسیر زاد المسیر خویش آیه مبارکه{فما استمتعتم به منهن فاتوهن اجورهن فریضه}رااز ابن عباس  رضی الله  تعالی عنهما  اینطور تفسیر نموده:

هدف از استمتاع درین آیه ،استمتاع نکاح به اعطای مهر است که این تفسیر ابن عباس رضی الله  تعالی عنهما، دلیل روشن بررجوع شان از فتوای جواز متعه میباشد.

 

وروایت ترمذی ازسیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهما اینکه گفت متعه دراول اسلام مجازبود شخص به شهری قدوم می آورد وباکسی معرفت نداشت نکاحی رابرای مدت که اقامت می کرد انجام میداد تاآن زن متاعش  راحفظ واصلاح شان آنرا  انجام می داد تاکه آیه {الا علی ازواجهم اوماملکت ایمانهم } مومنون 23/6 نازل شد سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهما گفت هرفرجی غیرنکاح وملک یمین حرام است ترمذی ح 1125 ،بیهقی درسننش رقم 14168.

 

ابوعوانه هم رجوع عبدالله رابشرح فوق ووکیع درکتاب غرر من الاخبارازسعید بن  جبیر تابعی معروف وشاگرد اولیه وعالی ابن عباس   رضی الله  تعالی عنهما وخطابی هم بدین سند رجوع  مذکور راذکرکرده اند نیل الاوطار ج 6 / 144. چاپ جدید ص 1167.

وحاز می درکتاب اعتبارش  هم رجوع متن فوق ترمذی را روایت کرده است تحفه الاحوذی ج 4/285 . وعینی درنخب الافکارش نیز.

وفتح الباری درجلد 9 ص 73 رجوع رامفصل ازطرق مختلف روایت کرده است که هرکدام مقوی دیگراست.

 

علی قای هروی درشرح مسند ابی حنیفه ص550- مینویسد :بعدازینکه اباحت  فتوای متعه ازسیدنا ابن عباس رضی الله  تعالی عنهما مشهور شده بود، رجوع شان ازین فتوی  بصحت رسیده است.

 

وقال البیهقی وابوعوانه فی صحیحه عن ابن عباس انه قال عند موته (اللهم انی اتوب الیک من قوله فی المتعه والصرف. تحفه الاحوذی ج 4 ص 285

مبسوط سرخسی در ج 5 ص 142نیز آنرا نقل کرده است.

 

ونصب الرایه ج 3/179 تحریم مؤبد راازاجماع صحابه رضی الله عنهم روایت کرده است  که بعید است سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهما مخالفت شانرا بنماید.

خلاصه مطلب این حدیث: رجوع سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهما روایت صحیح بوده ومداراعتبارعلمای امت است.

 

 

 

موقف سیدنا ابن عباس رضی الله تعالی عنهما نزد اهل تشیع

 

ونستغرب من الخوئی وغیره من علماء الشیعة بالاحتجاج بابن عباس رضی الله عنهما وهو عند الشیعة عامة غیر ثقة ، ومطعون فی دینه وأمانته وإنه من الذین { وَمَنْ کان فی هذه أعْمى فهوَ فی الآخِرَةِ أعمى وأضل سبیلاً } ومن الذین { وَلاَ ینفَعُکُمْ نُصْحی إنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَکُمْ } بل إنهم یتهمونه بأنه سرق من بیت المال أثناء تولیه البصرة من قبل الإمام علی رضی الله عنه ملیونین من الدراهم .

 

جمل ذلک أورده الخوئی فی کتابه « معجم رجال الحدیث » وغیره من علماء الشیعة ، ونذکر هذه الروایات للقراء الکرام لیعرفوا مدى الحقد والکراهیة التی یکنّها رجال الشئیعة لسلف هذه الأمة وأهل بیت رسول الله صلى اللّه علیه وسلم .

1 - عن الفضیل بن یسار عن أبی جعفر علیه السلام ، قال : أتى رجل أبی علیه السلام ، فقال : إن فلاناً (1) یزعم أنه یعلم کل آیة نزلت فی القرآن ، فی أی یوم نزلت ، وفیم نزلت قال : فسله فی من نزلت : { وَمَنْ کانَ فی هَذِهِ أعْمَى فَهُوَ فی الآخرَةِ أَعْمَى وأَضَلُّ سبیلاً } وفیم نزلت { یا أَیُّها الذینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوْا وَرَابطوا } فأتاه الرجل ، وقال : وَددْتُ الذی أمرک بهذا واجهنی به فأسأله ، ولکن سله ما العرش ومتى خلق وکیف هو ؟ فانصرف الرجل إلى أبی فقال له ما قال .

فقال : وهل أجابک فی الآیات ؟

قال : لا .

قال : ولکنی أجیبک فیها بنور وعلم غیر المدعی والمنتحل ، أما الأولیان فنزلتا فی أبیه ، وأما الأخیرة فنزلت فی أبی وفینا ، وذکر الرباط الذی أمرنا به بعد وسیکون ذلک من نسلنا المرابط ومن نسله المرابط . فأما ما سألک عنه : فما العرش ؟ فإن اللّه عز وجل جعله أرباعاً لم یخلق قبله شیئاً إلا ثلاثة أشیاء : الهواء والقلم والنور ، ثم خلقه من ألوان مختلفة من ذلک النور الأخضر الذی منه اخضرّت الخضرة ، ومن نور أصفر اصفرّت منه الصفرة ، ونور أحمر احمّرت منه الحمرة ، ونور أبیض وهو نور الأنوار ، ومنه ضْوء النهار ، ثم جعله سبعین ألف طبق ، غلظ کل طبق کأول العرش إلى أسفل سافلین ، ولیس من ذلک طبق إلا یسبحِ بحمده ویقدسه بأصوات مختلفة ، وألسنة غیر مشتبهة ولو سمع واحداً یقصد ابن عباس رضی الله عنهما

منها شیء مما تحته ، لانهدم الجبال والمدائن والحصون ، ولخسف البحار وأهلک ما دونه ، له ثمانیة أرکان ، ویحمل کل رکن منها من الملائکة ما لا یحصی عددهم إلا الله ، یسبحون اللیل والنهار لا یفترون . ولو أحس شیء مما فوقه ما قام لذلک طرفة عین ، بینه وبین الإِحساس الجبروت والکبریاء والعظمة والقدس والرحمة ، ثم العلم ولیس وراء هذا مقال ، لقد طمع الخائن فی غیر مطمع .

أما إنّ فی صلبه ودیعة ذرئت لنار جهنم . سیخرجون أقواماً من دین الله أفواجاً کما دخلوا فیه . وستصبغ الأرض بدماء الفراخ ، من فراخ آل محمد . تنهض تلک الفراخ فی غیر وقت ، وتطلب غیر ما تدرک ، ویرابط الذین آمنوا ویصبرون لما یرون حتى یحکم اللّه وهو خیر الحاکمین . رجال الکشی ص 52 ، مجمع الرجال ج 4 ص 10 ، معجم رجال الحدیث للخوئی ج 10 ص 234 - 235 .

2 - عن الزهری !!!! قال : سمعت الحارث یقول : استعمل علی صلوات الله علیه على البصرة عبد الله بن عباس ، فحمل کل مال فی بیت المال بالبصرة ولحق بمکة وترک علیاً علیه السلام ، وکان مبلغه ألفی ألف درهم . فصعد علی علیه السلام المنبر حین بلغه ذلک فبکى فقال :

هذا ابن عم رسول الله صلى اللّه علیه وسلم فی علمه وقدره یفعل مثل هذا ، فکیف یؤمن من کان دونه ؟ اللهم إنی قد مللتهم فأرحنی منهم ، واقبضنی إلیک غیر عاجز ولا ملول. مجمع الرجال للقهبائی 4/16 معجم رجال الحدیث للخوئی 10/236

3 - عن معلّى بن هلال عن الشعبی قالی : لما احتمل عبد الله بن عباس بیت مال البصرة ، وذهب به إلى الحجاز ، کتب الیه علی بن أبی طالب علیه السلام:

من عبد الله علی بن أبی طالب إلى عبد الله بن عباس ، أما بعد . فإنی کنت أشرکتک فی أمانتی ، ولم یکن أحد من أهل بیتی فی نفسی أوثق منک لمواساتی ومؤازرتی ، وأداء الأمانة إلیّ ، فلما رأیت الزمان على ابن عمک قد کَلِبَ ، والعدو علیه قد حَرِبَ ، وأمانة الناس قد عَزّت ، وهذه الأمور قد فَشَتْ ، قلبت لابن عمک ظهر المجنّ ، وفارقته مع المفارقین ، وخذلته أسوأ خذلان ، فکأنک لم ترد الله بجهادک ، وکأنک لم تکن على بینة من ربک ، وکأنک إنما کنت تکید أمة محمد صلى اللّه علیه وسلم على دنیاهم ، وتنوی غرتهم ، فلما أمکنتک الشدة فی خیانة أمة محمد ، أسرعت الوثبة ، وعجلت العدوة ، فاختطفت ما قدرت علیه ، اختطاف الذئب الأزل دامیة المعزى الکسیرة ، کأنک - لا أبا لک - إنما جررت على أهلک تراثک من أبیک وأمک ، سبحان الله ، أما تؤمن بالمعاد ؟ أو ما تخاف من سوء الحساب ؟ أو ما یکبر علیک أن تشتری الإماء ، وتنکح النساء بأموال الأرامل والمهاجرین ، الذین أفاء الله علیهم هذه البلاد ؟ اردد إلى القوم أموالهم ، فوالله لئن لم تفعل ، ثم أمکننی الله منک لأعذرنّ اللّه فیک . واللّه فوالله لو أن حَسناً وحُسیناً فعلا مثل الذی فعلت ، لما کانت لهما عندی فی ذلک هوادة ، ولا لواحد منهما عندی فیه رخصة ، حتى آخذ الحق ، وأزیح الجور عن مظلومهما . والسلام . قال : فکتب إلیه عبد الله بن عباس :

أما بعد ، فقد أتانی کتابک تعظم علیّ إصابة المال الذی أخذته من بیت مال البصرة . ولعمری إن لی فی بیت مال الله أکثر مما أخذت والسلام .

قال : فکتب إلیه علی بن أبی طالب علیه السلام :

أما بعد ... فالعجب کل العجب من تزیین نفسک أن لک فی بیت مال اللّه أکثر مما أخذت ، وأکثر مما لرجل من المسلمین . فقد أفلحت إن کان تمنیک الباطل ، وادّعاؤک ما لا یکون ینجیک من الإثم ، ویحل لک ما حرّم الله علیک ، عمرک الله إنک لأنت العبد المهتدی إذن ! فقد بلغنی أنک اتخذت مکة وطناً ، وضربت بها عطنَاً تشتری مولدات مکة والطائف ، تختارهن على عینک ، وتعطی فیهن مال غیرک ! وإنی لأقسم بالله ربی وربک رب العزة ، ما یسرنی إن ما أخذت من أموالهم لی حلال أدعه لعقبی میراثاً ، فلا غرو أشد باغتباطک تأکله رویداً رویداً . فکأن قد بلغت المدى ، وعرضت على ربک المحل الذی تتمنى الرجعة والصنیع للتوبة ، ذلک وما ذلک ولات حین مناص . والسلام .

قال : فکتب إلیه عبد اللّه بن عباس :

أما بعد .. فقد أکثرت علیّ ، فو اللّه لئن ألقى الله بجمیع ما فی الأرض من ذهبها وعقیانها أحبّ إلیّ من ألقى اللّه بدم رجل مسلم ز رجال الکشی ص 58 . مجمع الرجال للقهبائی 4/16 - 23 ، معجم رجال الحدیث للخوئی ج 10 ص 237 - 238 .

وقد حاول بعض الشیعة الأدعیاء أن هذه الروایة ضعیفة السند ، ولا ندری بأی مقیاس ضعّفوا هذه الروایة ، حیث أنهم لا یملکون میزاناً

 

یمیزون الضعیف من الصحیح . وقد رد على هؤلاء محسن الأمین فی کتابه « أعیان الشیعة » المجلد الثامن ص 57 وصحح الروایة فقال : إنکار أخذ ابن عباس المال من البصرة وإنکار کتاب أمیر المؤمنین ( ع ) إلیه المقدم ذکره صعب جداً ، بعد ملاحظة ما تقدم ، ولا یحتاج فیه إلى تصحیح روایات الکشی . وبعد ما ذکرناه من الشواهد على اشتهار الأمر فی ذلک . کما إن إخلاص ابن عباس لأمیر المؤمنین ( ع ) وتفوقه فی معرفة فضله لا یمکن إنکاره . والذی یلوح لی أن ابن عباس لما ضایقه أمیر المؤمنین ( ع ) فی الحساب ، عما أخذ ومن أین أخذ ؟ وفیما وضع ؟ کما یقتضیه عدله ، ومحافظته على أموال المسلمین ، وعلم أنه محاسب على ذلک أدق حساب ، وغیر مسامح فی شیء ، سولت له نفسه أخذ المال من البصرة ، والذهاب إلى مکة . وهو لیس بمعصوم ، وحب الدنیا مما طبعت علیه النفوس . فلما کتب إلیه أمیر المؤمنین ( ع ) ووعظه وطلب منه التوبة ، تاب وعاد سریعاً ، وعدم نص المؤرخین على عوده ، لا یضر بل یکفی ذکرهم أنه کان بالبصرة عند وفاة أمیر المؤمنین ( ع ) .... اهـ .

ولا نستغرب من متقدمی الشیعة ومتأخرّیهم فی إلصاق کل نقیصة بأهل بیت النبوة ، وما ولاء الشیعة بولاء ، ولکنه البلاء !

ولم تکتف الشیعة باتهام ابن عباس رضی الله عنهما بالسرقة ، بل یزعمون أن أمیر المؤمنین رضی الله عنه کان یلعن عبد اللّه وعبید الله ابنی العباس صباحاً ومساءاً ، والسبب کما یبدو من الروایة التالیة إنهما لم یعترفا بإمامته وعصمته فیذکرون : عن الفضیل بن یسار عن أبی جعفر

علیه السلام ، قال : سمعته یقول : قال أمیر المؤمنین علیه السملام : اللهم العن ابنی فلان (فسر محقق کتاب « رجال الکشی » ابنی فلان : کنایة عن عبد الله وعبید الله ابنی عباس .) واعم أبصارهما ، کما أعمیت قلوبهما الأجلین فی رقبتی واجعل عمى أبصارهما دلیلاً على عمى قلوبهما  . رجال الکشی ص 52 ، معجم رجال الحدیث للخوئی ج 10 ص 238 .

وعن الحسن بن عباس بن حُرَیش عن أبی جعفر الثانی قال : قال أبوعبد اللّه علیه السلام :

بینا أبی جالس وعنده نفر إذ استضحک حتى اغرورقت عیناه دموعاً ثم قال : هل تدرون ما أضحکنی ؟

قال : فقالوا : لا .

قال : زعم ابن عباس أنه من الذین قالوا ربنا اللّه ثم استقاموا ، فقلت له : هل رأیت الملائکة یا ابن عباس تخبرک بولائها لک فی الدنیا والآخرة مع الأمن من الخوف والحزن ؟

قال : فقال : إن اللّه تبارک وتعالى یقول : { إنَّما المؤمنونَ إخْوَةٌ } وقد دخل فی هذا جمیع الأمة فاستضحکت ( إلى أن قال : ) ثم ترکته یومه ذلک لسخافة عقله ثم لقیته فقلت : یا ابن عباس ما تکلمت بصدق بمثل أمس قال لک علی بن أبی طالب : إن لیلة القدر فی کل سنة وأنه ینزل فی تلک اللیلة أمر السنة وإن لذلک الأمر ولاة بعد رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم فقلت من هم ؟ فقال : أنا وأحد عشر من صلبی أئمة محدثون . فقلت : لا أراها کانت إلا مع رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم ، فتبدی لک الملک الذی یحدثه .

فقال : کذبت یا عبد الله رأت عینای الذی حدثک به علی علیه السلام ، ولم تره عیناه . ولکن وعى قلبه ووقر فی سمعه ثم صفقک بجناحه فعمیت .

قال : فقال ابن عباس : ما اختلفنا فی شیء فحکمه إلى الله تعالى .

فقلت له : فهل حکم الله فی حکم من حکمه بأمرین ؟

قال : لا .

قلت : هیهنا هلکت وأهلکت  . معجم رجال الحدیث للخوئی ج 10 ص 238 .

فهذا حال ابن عباس رضی الله عنهما عند الذین یدّعون محبة وموالاة أهل البیت ، وهل یمکن للشیعة بعد ذلک الاحتجاج بابن عباس رضی الله عنهما ؟

 

 

 

 

 

ادله جمهوربرتحریم نکاح متعه ازکتاب وسنت واجماع وقیاس

 

اول کتاب الله تعالی:

1- آیه مبارکه {والذین هم لفروجهم حافظون الا علی ازواجهم اوما ملکت ایمانهم فانهم غیرملومین فمن ابتغی وراءذلک فاولئک هم العادون}سوره مومنون 23/5/و6.

عن سیدنا ابن عمر ،قال سمعت عبدالله بن عبیدالله بن ابی ملیکه،یقول :سئلت عائشه رضی الله عنها عن متعه النساءفقالت بینی وبینهم کتاب الله عزوجل وقرات هذه الآیه
{والذین هم لفروجهم حافظون الا علی ازواجهم اوماملکت ایمانهم فانهم غیرملومین فمن ابتغی وراءذلک فاولئک هم العادون}المومنون 6 فمن ابتغی وراءما زوجه الله اوملکه فقد عدا.

عبدالرزاق رقم 14036- و14037،ابن شاهین شماره 452 وبیهقی درسننش  رقم 14174.سئل القاسم بن محمدعن المتعه قال:انی لاری تحریمها فی القرآن:فقلت أین؟ قال فتلا هذه الآیه(الا علی ازواجهم اوماملکت ایمانهم) حتی العادون) البته با فرق بعضی عبارات لیکن بامفهوم واحد.

 قاسم (رح)  تابعی معروف ونواسه سیدنا ابوبکر صدیق رضی  الله عنه می باشد.

آیه مبارکه استمتاع اززنان رافقط ازدوطریق جوازداده است . الف ازدواج ونکاح مؤبد ب – ملک یمین که معلوم متعه هیچ کدام نیست پس حرام است.

2- نکاح متعه اصلا ازدواج ونکاح نیست زیرادراوایل این رساله ازمذهب تشیع نقل کردیم که گفتند:

1- نکاح متعه تعدادنداشته ولوبیش ازده تاباشد می تواند نکاح موقت ومتعه بنماید.

ودرحالیکه خداوند کریم نهایتا تاچهارزن  رادرسوره نساءکه مدنی می باشد اجازه نکاح داده وچنین فرموده است  {فانکحوا ماطاب لکم من النسا ءمثنی وثلاث ورباع }نسا ء 3 . ومتعه بااین آیه مدنی علما وعملا صریحا مخالف می باشد ومعلوم وهویدااست که این نص هم ناسخ نکاح متعه است.

تعدد ازواج

 

فائده : فانکحوا ماطاب لکم من النسا ءمثنی وثلاث ورباع فان خفتم الاتعدلوا فواحده اوماملکت ایمانکم ذلک ادنی الا تعولوا النساء  3.

ولن تسطیعواان تعدلوا بین النساء ولو حرصتم فلاتمیلوا کل المیل فتذروها کالمعلقه . النساء129

وحدیث ابوهریره ازنبی کریم صلی الله علیه وسلم من کان له امر ءتان یمیل لاحداهما علی الاخری جاءیوم القیامه احد شقه مائل . ابوداود 2133- ترمذی 1144 – نسائی به لفظش 3948 – ابن ماجه 1969 – احمد 25165 بیهقی 14737 .

تعددازواج به عدالت مشروط نیست زیرا دراخیرآیه 3 نساء کلمه ان لاتعدلوا تا جورنکنید آمده یعنی علت خوف عدم عدالت بین ازواج مبتنی برارتکاب جوراست نه اینکه تعددازواج درصورت عدم عدالت مجازنیست . وآیه 129 نساءعدم عدالت بین زنان را هرچند حریص باشید، بیان گرواضح وجود عدم عدالت باتعدد ازواج است وحدیث فوق نسبت به ارتکاب جوردرترک عدالت بین زنان یک پهلووی شل است حکم نموده است درمجموع نص است که باجوروعدم عدالت بین زنان گنه کاراست نه اینکه اصلا تعددازواج صحت ندارد. آیه 129 فوق وجودتعددرامع عدم عدالت بین شان رانصا خبرداده است بناء نکاح زوجه دوم  در صورت عدم عدالت حرام نیست بلکه

بمثل ادای  نماز عصردر اخیر وقت  بوده ومکروه است.

 

حکمت تعددازواج

1- نسبت به عاقربودن همسرکه عدم توالد مشکل  عمربحیات زوجین وآینده شان است معلوم زوجین که  مسن وکهن سال شوند بموارد متعدد احتیاج مطلق باولاد خود  دارند.

2- مریضی دائمی ویا ساری زوجه که همبستری رامحال میکند.

3- رتق( بستگی )یااستخوان زائد که مانع جماع می شود.

4- درجنگ ها وجهادها مردان زیادکشته وخیلی زنان بی شوهرمیشوند  واگرتعددازواج مجازنباشد خیلی زنان بی شوهرمی مانند. ودرانصورت زنا بسیار،اولاد بی پدر،بدون نفقه وتربیه ،ننگ وعاروغیره فواسد درجامعه تحمیل میگردد.

بلی: کنفرانس جهانی جوانان منعقده سال 1948 شهر میونیخ آلمان،اباحت تعدد ازواج را  بحیث راه حل  وعلاج مشکله ازدیاد زنان وقلت مردان  ؛بعداز جنگ جهانی دوم اعلان کردند. ترجمه تفسیر آیات احکام علی صابونی ج1ص-483

5-مردان خلقتا درهرماه هزارن اسپرماتوزوئید{نطفه مرد} وزنها در یکماه یک اوم{نطفه زن}تولید دارند که ازجمع ایشان زایگوت تشکیل میشود وهدف اصلی زوجیت توالد وتناسل  است و اهداف دیگر زوجیت که دربحث استدلال عقلی حرمت متعه مفصل می آید برین اصل استوار میباشد.

لذا اهداف که مطلوب تعدد زنها  میباشدتوسط مردان  میسراست وبس.

ادامه بحث فوقانی نسخ متعه

2- نکاح متعه طلاق نداشته ودراخیرمدت معینه نکاح متعه بدون طلاق خودبخودختم می شود.

درحالیکه آیات طلاق درکتاب الله العزیزبه 14 آیه سوره های مدنی نازل شده است

ویکی رامی نویسم.

{ واذاطلقتم النساءفبلغن اجلهن} بقره 231 – مومنی که می خواهد همه آیات راببیند به ماده وکلمه طلاق درمعجم المفهرس لالفاظ القران الکریم مراجعه نماید همه آیات بحث رامشاهده میکند . بلی آیات طلاق هم نکاح متعه رانفی ،منسوخ ومردوداعلان می دارد.

3- درنکاح متعه نفقه زوجه برعهده زوج لازم نمی شود . ودرحالیکه کتاب الله  برای مطلقه نفقه تعیین کرده چه رسد بحالت نکاح که بطریق اولی نفقه دارد که درسوره دیگر {وعلی المولود له رزقهن وکسوتهن بالمعروف لینفق ذوسعه من سعته }می باشد. ودرباره نفقه عده می فرماید (وان کن اولات حمل فانفقوا علیهن حتی یضعن حملهن) سوره طلاق آیه 6 بناء این آیه هم ناسخ وراد متعه می باشد.

 

4- نکاح متعه مستلزم محل سکونت برای زوجه نمی باشد ودرحالیکه کتاب الله تعالی برای منکوحه مسکن رالازم گردانیده ودرردونسخش می فرماید {اسکنوهن من حیث سکنتم من وجدکم } سوره طلاق آیه 6 وسوره طلاق مدنی است. بنائ این آیه هم ناسخ وراد متعه میباشد.

 

5- درنکاح متعه توارث  بین زوجین جاری نمی گردد. درحالیکه میراث زوجین نص کتاب الله تعالی است { ولکم نصف ماترک ازواجکم ان لم یکن لهن ولد فان کان لهن ولد فلکم الربع مما ترکن}

بلی شوهرازهمسرش درصورتی  نصف مال رامیراث میبردکه همسرمتوفی آن ازاین شوهرش ویاازشوهرقبلی اش اولاد نداشته باشد واگرهمسرمتوفی آن ازین شوهرش  ویادرصورت بیوه گی ازشوهرقبلیش اولاد داشته باشد این شوهرش نیزچهاریکه میراث میبرد.

{ولهن الربع مما ترکتم ان لم یکن لکم ولد فان کان لکم ولد فلهن الثمن مما ترکتم}نساء12وسوره نساءمدنی است.

بلی همسرازشوهرش درصورتی ربع مال رامیراث میبردکه شوهر متوفی آن ازخودش ویاازهمباغ قبلی ویابعدیش اولاد نداشته باشد واگرشوهرمتوفی آن ازخودش ویاازدیگرهمباغش اولادداشته باشد همسرش ودرصورت تعددهمسرانش هشتیکه میراث میبرند.

6- درنکاح متعه درصورت تشبیه زن متعه اش به مادرش مثلا (انت علی کظهرامی )ظهارلازم نمی شود. درحالیکه خداوند علیم وحکیم درسوره مجادله که مدنی است چنین می فرماید{والذین یظاهرون من نسائهم ثم یعودون لما قالوا فتحریررقبه من قبل ان یتماسا فمن لم یجد فصیام شهرین متتابعین من قبل ان یتماسا فمن لم یستطع فاطعام ستین مسکینا}مجادله آیه 3-4 . این آیات نیزناسخ متعه می باشند.

7- وقتی مردبزن منکوحه متعه اش قذف ونسبت زنا دهد ویانسب بچه اش راازان نفی کند گرچه این زن منکوحه متعه اش بموجب قول لعان راهم مطالبه بنماید لعان لازم نمی شود ودرحالیکه خداوند علیم وحکیم درسوره نورکه مدنی است چنین میفرماید{والذین یرمون ازواجهم ولم یکن لهم شهداءالاانفسهم فشهاده احدهم اربع شهادات بالله انه لمن الصادقین} 6 {والخامسه ان لعنت الله علیه ان کان من الکاذبین}7

{ویدرءواعنها العذاب ان تشهداربع شهادات بالله انه لمن الکاذبین}8

{والخامسه ان غضب الله علیها ان کان من الصادقین }9 نور- نکاح متعه باآیات فوق وچند ین آیه مدنی دیگرصریحا مخالفت دارد.

8- وقتی مردبه منکوحه متعه اش گوید قسم به الله باتونزدیکی نمی کنم ویاچهارماه نزدیک نمی شوم ،ایلاء نداشته وموجبات ایلاء که درصورت وطی وجماع تاچهارماه قمری حنث وکفاره است ودرصورت عدم جماع جدائی که درحکم طلاق باین است برآن مرتب نمی شود که مخالف دیگربه نصوص مدنی کتاب الله العزیزمی باشد.

وخداوند علیم  وحکیم درسوره بقره که نیزمدنی است در رد ونسخش چنین میفرماید"{للذین  یولون من نسائهم تربص اربعه اشهرفان فاءوا فان الله غفوررحیم}  وان عزموا الطلاق فان الله سمیع علیم }بقره 227و226

تعیین مدت درنکاح متعه هرچند طویل باشد متعه بوده وحرام است . این جمله اخیررابواسطه سوال فرضی که  متعه برای یک ساعت نجومی ویاکمترازان هم شده میتواند چه طورمدت ایلاءراکه اقلا آن چها ر ماه است می توان تصورکرد؛نوشتم.

حکمت :اینکه اقل مدت ایلاءچهارماه است . چون توان وصبرزن دردوری ازهمسرش چهارماه میباشد وروی این ملحوظ هم سیدنا عمرفاروق رضی  الله عنه به همه مجاهدین درجنگ قادسیه وبعدش  دستوردادند که دوام سفرمجاهد متزوج ازچهارماه بیش نباشد . ردالمحتارباختصارج 4ص 377چاپ 12 جلدی

هدایت وفایده !

لذا بنابه حکم فوق سیدنا عمرفاروق رضی الله عنه عزیزان جماعت تبلیغی متاهل ولوبرای تبلیغ باید بیش ازچهارماه سفرنکنند.

مثبت همه احکام مذکورآیات مدنی است وخواندید ؛محرم وناسخ متعه میباشند. وسیدنا ابن مسعودرضی الله عنه میگوید آیات مذکورمحرم متعه است مبسوط سرخسی ج 5 ص 144 زیرا ازدواج تعداد داشته ازچهارزن بیش  نمیشودنکاح کرد . نفقه ،طلاق ،میراث داشته وظهار،لعان وایلارادرموارد خاص مستلزم میباشد. ... که همه این  احکام نص قران حکیم است وهیچ کدام آنها درنکاح متعه ابدا وجودندارد.

بناءبدون شک واندک فکرنکاح متعه نکاح نبوده بلکه مخالف نص صریح همه آیات احکام فوق وآیات احکام آتی است وزنای قانونی می باشد.

واگرگویند متعه مجازاست زیرا سوره نساء مدنی است وآیه مومنون مکی بوده ناسخ آیه مدنی شده نمی تواند گوئیم واعجبا همه آیات مذکورنصوص: تعداد منکوحه ،طلا ق ،میراث،نفقه ،سکنی ،عده ،لعان ،ظهار،ایلاءوآیات احکام آتی مدنی بوده وبرای متعه چندین ناسخ می باشند.

9- عده متعه هم دربیشترمواردش خلاف صریح آیه کتاب الله العزیزاست

زیراآیه چهارم سوره طلاق حکم عده یائسه وصغیره رااینطوربیان می کند{واللائی یئسن من المحیض من نسائکم ان ارتبتم فعدتهن ثلاثه اشهروالائی لم یحضن }     طلاق آیه 4

قال مجاهد ان لم تعلموا یحضن اولایحضن ،واللائی قعدن عن الحیض  واللائی لم یحضن {فعدتهن ثلاثه اشهر} طلاق آیه 4

قرطبی وابن کثیروجصاص ازابی بن کعب روایت می کنند که ازمبارک   صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم پرسیدند که عده تعدادی اززنان !  صغاروکبار وزنهای حامله رانمی دانیم  . بعدا این آیه فوق نازل شد یعنی اگرعده شانرا نمی دانید عده این است نه اینکه ریب بوقوع حیض داشتید زیرا اگربرای زن آیسه امکان ریب وقوع حیض باشد اما برای صغیره که آیه {وانکحوا الایامی  }نیزمبین جوازنکاح آنست ،امکان ریب حیض وجودندارد زیراصغیره مثلا هشت ساله که انکاحش توسط ولی سالم الاختیار(اب وجد)صحیح بوده وقابل فسخ نیست وازنکاح اب وجد غیرسالم الاختیاربعلت سفه ومجانت برای صغیره خیاربلوغ هست وازانکاح صغیروصغیره توسط برادروکاکای سالم الاختیارنیزخیاربلوغ وجودداردکه درصورت وقوع طلاق بعدازخلوت صحیحه عده لازم می شود لذا هردوی شان سه ماه عده دارند وآیه 228 – بقره {والمطلقات یتربصن بانفسهن ثلاثه قروء}نص است که عده حیض شونده گان سه حیض است.

بناء آنچه شیعیان گویند :عده دوحیض وچهل وپنج روز ومنقطع الحیض عده ندارد مخالف نص کتاب الله  العزیزمیباشد.

بحث سوءاختیاروغیره فوق که متن کنزوهدآیه وغیره رامقید معرفی نموده است ازتنویرالابصار وشرحش درمختاروحاشیه آن درالمحتارج 4 ص 167 چاپ 12جلدی وسایرکتب ازجمله تنقیح حامدیه وفتح القدیروغیره اقتباس شده است.

10- بلی آیات حدود درزنا هم ناسخ متعه میباشند چطورنمیباشد؟

زیراتشیع متعه رابرای یک ساعت بدون شاهدوولی هم مجازمیدانند وهروقت زانیها بخواهند نکاح متعه رابدون اذن ولی وحضورشهودصورت میدهند ودوامدارمشکل حل بوده هیچ ضرورتی به زنا نداشته وهمیشه زنا راازمجرای متعه انجام می دهند وهیچ پیگردومجازات شرعی هم ندارند که درینصورت آیات حدوددرحد زنا به هیچ عنوان درهیچ مکان محلی برای عمل نداشته وآیات حدزنا عملا منسوخ العمل قرارمیگیرند .لذاآفتابی است که آیات حدزنا نیزمحرم وناسخ متعه میباشد.

نتیجه میدهد که الهی تعالی زنا راازیک طرف به نحوی از طریق نکاح متعه اجازه داده وازطرف دیگرحرام میکند که معلوم همچواجازه اصلا هیچ جای ندارد.

بناءتعجب :شیعه امامیه چه ادعایی نامیمون بکجامیزنند.

11- ونیزآیه 178 بقره {وابتغواماکتب الله }راکه عقب {فلآن باشروهن }آمده است سیدنا عبدالله بن عباس ومجاهد وحکم بن عیینه وعکرمه وحسن بصری وسدی وربیع وضحاک رضی الله عنهم اجمعین به ابتغاءولدتفسیرکردند .قرطبی ج2 ص 318

متعه که برای یک ساعت هم ممکن است چه ارتباطی به طلب اولاد دارد ودرحقیقت که ازدواج برای بقاء عالم ،تداوم نسل،مقاصد اجتماعی ،پیوند امت اسلامی ،ایجاد خانواده ،تثبیت صله رحم ،محبت بین ازواج واقربا،حفظ امت ازریختن ابرو،دوری ازفسق ،نجات ازمکروب مدهش ومهلک ایدز،نگهداشت  حیثیت انسانی  ،تهداب قوه اقتصادی ،آرامش وسکون نفس وغیره که همه اینها درنکاح مؤبد است . ومتعه بمقاصد نکاح مؤبد ،هیچ ارتباط ندارد. بلکه متعه مخالف همه اهداف زواج است بناءاین آیه هم ناسخ ومحرم متعه است.

12- واینکه شخصی زنی رانکاح متعه میکند ودوحیضش گذشته فرزندش درسفررفته همین زن منکوحه قبلی پدرخودرایعنی مادرش رامتعه میکند ویافرزندنکاح متعه کرده وبعدها پدر یاجد ویانواسه اش آن زن متعه شده فرزندوغیره اصول ویا فروع خودرا نکح متعه می کند ودرنتیجه عروس ویاعروس پدرویامادر کلان خودرانکاح کرده که درینصورت زنانیکه نکاح شان درآیه 23 نساء حرام اعلان شده حلال میشود واین آیه عمدا متروک العمل قرارمیگیرد وچه گناه عظیم رامرتکب می شود معلوم بوده وحلیت این حرام اتفاقی چه حکمی خواهد داشت مشخص است.

آیا عقلا وعملا همچو مواردی اتفاق نیافته ونمی افتد که حتما درسفرها ازاتفاق همچو مواردی بعید نیست لذاآیات که منکوحات محرمه رابیان داشته هم مانع وناسخ نکاح متعه می باشد .

گرچه تشییع به حرمت مصاهره ازطریق متعه معترف اند. اما علما وعملا به مشکل مواجهه بوده وهرچند اینکارداشته باشند بازهم این کاربه کثرت انجام میابد .

 

13-  دلیل دیگرحرمت متعه امرخداوند کریم به عفت برای کسانیکه توان پرداخت مهرراندارند ، است تا اینکه خداوند مغنی به فضل خود آنرا غنی سازد ،می باشد (ولیستعفف الذین لا یجدون نکاحاً حتی یغنیهم الله من فضله ).سوره نورازآیه 33.(کسیه استطاعت پرداخت مهریه را ندارد تا وقتی اغناءشان بفضل پروردگار ؛ میرسد ،اسباب عفت را طلب کنند تا بزنا نافتند )

1-الهی تعالی برای کسیکه عاجز ازپرداخت مهر نکاح است؛ استماع از فروج وزنا را مباح نکرده است واستماع بهیچ حال وابدامثل اباحت اموال نیست که در حالت ضرورت مجاز باشد.

2-ونکاح در اصل برای بقاء نسل وتوالد میباشد نه برای قضای شهوت وقتی پول مهررا ندارد[نکاح] ابقاء نسل وتوالد از وی مرفوع است.تأویلات اهل السنه تفسیر امام ماتریدی ج7 ص557-

بلی این آیه بیانگر تحریم استنماءبوده و ناسخ متعه میباشد. تفسیرقرطبی ج12-ص244-چاپ 24 جلدی داراحیاءالتراث العربی.

وحدیث آتی تفسیراین آیه است :

عن عبدالله ابن مسعود،لقد قال  لنا رسول الله صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم یا معشر الشباب ،من استطاع  منکم الباءة فلیتزوج، فانه اغض للبصر، واحصن للفرج، ومن لم یستطع فعلیه بالصوم فانه له وجاء  رواه الائمة  الآتیه: مصنف عبد الرزاق رقم 10380و10381،ابن ابی شیبه در مصنفش ج9- رقم 16155 و16154  واما درمسند ابن بی شیبه رقم 217و252-،حمیدی 115، بخاری رقم 1905 ، 5065   ،5066مسلم3290،3291-3292،3289،3288-ابوداود2046،ترمذی تعلیقا1083-نسائی2239،2235،2236،2237و2238،ابن ماجه1845،احمد 3592،4023،4035،4112و4271-، دا رمی 2165و2166-،ابن حبان4029- ابویعلی موصلی 5170و5088،سنن الکبری ج4ص489-رقم8453-وج 7ص122رقم13446و13447—

کسیکه ازشما توان  جماع ومؤنت نکاح را دارد پس ازدواج کندزیرا ازدواج چشم راپوشنده تروفرج را نگهدارنده ترمیباشد وکسیکه توان جماع ومؤنت نکاح  راندارد ، روزه را برخود لازم بگیرد، زیرا روزه قاطع شهوتش میباشد.

یعنی راه نجات عدم استطاعت مالی وپرداخت مهر؛  روزه است واگرتوان جماع  وپرداخت مهریه نکاح  رانداشتید روزه بگیرید وراهی برای نکاح مؤقت ومتعه که به پرداخت مبلغ ناچیز انجام میشود ؛نیست.

 

هیثمی بشماره 7390ازسیدنا علی (رضی الله تعالی عنه ) روایت میکند متعه برای کسی بود که قدرت پرداخت مهررانداشت هرگاه نکاح وطلاق وعده ومیراث نازل شد ازمتعه نهی کرد.وبعضی ازاین حدیث درصحیح آمده است ورواه الطبرانی فی الاوسط وفیه ابن لهیه وحدیثه حسن وبقیه رجاله رجال الصحیح .مجمع الزوائدج4ص487.

 

عن سیدنا علی کرم الله وجهه نهی رسول الله صلی الله علیه وسلم عن المتعة ،قال: وانما کانت لمن لم یجد فلما انزل النکاح والطلاق والعدة والمیراث بین الزوج والمراة نسخت.رواه الدارقطنی ج3 ص260 ح55والبیهقی رقم 14181.

 

ونیزحدیث سیدنا ابن مسعود رضی الله تعالی عنه ...ثم رخص لنا ان ننکح المرءة بالثوب الی الاجل ابن ابی شیبه 17362بخاری 4615مسلم 3300/1404احمد1/432بیهقی 14141ودر14142بیهقی عوض ثوب شئ آمده است.

 

 وحدیث 3306/1405مسلم ازسیدنا جابررضی الله تعالی عنه روایت میکند که ما قبل ازتحریم بریک مشت ازآرد وخرما متعه مینمودیم ودیگراحادیث قبل              ازتحریم ،وضاحت میدهد که اجرت متعه یک چیزاندک بوده که هرکس بآن توان داشته است وچون الهی تعالی متعه راکه ازطریق یک چیزاندک حاصل میشود منع نموده وآنرا بغا وزنا معرفی کرد وعفت رادرنکاح دائمی ومهرکه اقلش ده درهم ویا یک دینار{چهارگرم 600سوت}طلای معادل ده درهم نقره ؛مشخص ساخت.

 

الحاصل : الله تعالی فرمود عفت بجوئید تا توانمند ی مهررا بفضل الله غنی ومغنی دریابید ومتعه راکه ازطریق یک چیزاندک حاصل میشود وبغا است مرتکب نشوید.

14-  ودلیل دیگربرتحریم نکاح متعه هم آیه مبارکه {ولاتکرهوا فتیاتکم علی البغاءان اردن تحصنا لتبتغواعرض الحیات الدینا} نور33 میباشد

ابن ابی ابن سلول منافق کنیزان خودراجهت زنا به اجاره مأمورمیساخت تابه اجرت زنا کنند این اجاره راالهی تعالی منع وآنرازنا خوانده است البدایع الصنایع ج 2ص 556

حدیث 7117و7118 جمع الفوائد ج 2 ازسیدنا جابررضی الله عنه بروایت مسلم وابوادود که ابن ابی بن سلول برای کنیزان خودمی گفت بروید زناکنید وچیزی بیاورید ودوکنیزمسیکه وابی بن ابی سلول بحضور مبارک علیه الصلاه آمده شکوه کردند وبعدا آیه مبارکه فوق نازل شد مسلم بلفظش رقم7447/3029، ابو داود2311، نسائی درکبری11365حاکم ج3ص161-رقم3554-

طبرانی درکبیررقم 11747 وبزار2239 وهیثمی 11231 همه ازسیدنا عبدالله بن عباس رضی الله عنهما ازعمل مذکورابن ابی بن سلول حدیث روایت کرده وآیه مبارکه راتفسیرنمودند. هیثمی گفته رجال طبرانی رجال صحیح است .

وقرطبی درج 12 ص 254 بعدازایراد احادیث فوق ازسیدنا عبدالله بن عباس وسیدنا جابررضی  الله عنهما می نویسدکه ابن ابی بن سلول بواسطه اجاره وکسب غلام ازحمل کنیزان خودکه غلامان رانیزبفروشد وسرمآیه کسب کند کنیزان خودراشکنجه میکرد تاباجاره زنا کنند. سپس آیه مبارکه  فوق که محرم آن است نازل شد.

عن رافع بن خدیج قال سمعت النبی صلی الله علیه وسلم یقول شرالکسب مهر البغی وثمن الکلب مسلم 3902/1568 14300 احمد 17391 بیهقی درسنن الکبری 19505.

رافع بن خدیج عن رسول الله صلی الله علیه وسلم قال {ثمن الکلب خبیث ومهرالبغی خبیث} مسلم 3903 /1568ابوداود 3421ترمذی 1279دارمی 2621احمد بن حنبل 15905،15921،17402بیهقی درسنن الکبری 19504 .

امام بخاری (رح) درکتاب اجاره باب 20 آیه 33 سوره نور رانوشته وازمجاهد ومفسرکبیروتابعی معروف نقل می کند وقال مجاهد : فتیاتکم :اماءکم وازابی مسعود الانصاری رضی الله عنه روایت می کند :ان رسول الله صلی الله علیه وسلم نهی ثمن الکلب ومهرالبغی بخاری 2282،5761،5346،2237و5347.

-عن ابی هریره رضی الله تعالی عنه ان النبی صلی الله علیه وسلم نهی عن کسب الاماء بخاری 2238،5348ابوداود 3425ودر3426ابوداود ونهی عن کسب الاماء الا ما عملت بیدها وقال هکذا باصعبه نحوا لخبزوالغزل والنفش.

نتیجه:احادیث صحیح فوق که مبارک   صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم نکاح متعه راتحت نام مهرالبغی ونام شرونام خبیث معرفی کردند واحادیث صحیحح نهی ازکسب کنیزان وتفسیرفوق ، نیزمفسرآیه 33 سوره مبارک نورمی باشد(البغی : روسپیگری وتن فروشی که بکلمه مهرالبغی مصرح شده است؛ بیانگرحرمت همان نکاح متعه وبه عباره دیگراجاره زن جهت استمتاع میباشد).

مزنیه دوقسم است :

 الف -عادت اوست وبدون اجرت هم زنا میکند وبدون امرولوازعمل زنا منع شود هم زنا میکند.

ب- عادت زنا نداشته بلکه تحصن دارد که در اینصورت به اجرت مجبورمی شود ودربدست آوردن مبلغ برای بادارش مجبوریت داشته است زنای درمقابل اجرت را مرتکب می شده.

تحصن که دراخیرآیه مبارکه فوق آمده است بیانگرنوع دوم است ودرنتیجه عمل اجاره ازطریق زنا دراین آیه مبارکه بصراحت منع قرارداده شده است واوتعالی اورا زنا وبغا معرفی کرده است بناءًنکاح متعه وبه عباره دیگراجاره زن جهت استمتاع بصریح آیه فوق بغا وزنا معرفی شده است. جلالین ص 298 ،ابن کثیرج3 ص293 الی294 ،روح المعانی جزء 18 وقرطبی ج 12ص 254 وبعدش وغیره...

ابن جوزی در تفسیر زاد المسیر خود درص996-چنین گوید:

1- آیه حسب سوال که سبب نزول بوده نازل شده است که قبلا احادیث مورد از صحیح مسلم ،ابوداد ،نسائی وحاکم تحریر شد.

2-اکراه فقط درصورت تحصن متصور است وغیر محصنه طبعآ زنا میکند لذا تحصن درآیه شرط شده است.

3-ان بمعنی اذا  است ومثلش این آیه (وذروا مابقی من الربوا ان کنتم مؤمنین )بقره 278  وسایر آیات هم مثل.

4- درآیه تقدیم وتأ خیروجوددارد که تقدیرش اینطور است: [وانکحواالایامی] تا قول الهی تعالی( وامائکم) {ان اردن تحصنا } وکیزان خودرا بر زنا مجبور نکنید«لتبتغوا عرض الحیواة الدنیا»وطلب متاع دنیا :زنای کنیزان وفروش اولاد کنیزان مزنیه است.بیان تقدیم وتأخیرفوق را قرطبی درج12ص255-خود نیزنوشته است.

خلاصه مفهوم : اگر کنیزان اراده تحصن داشتند آنهارا بنکاح دهید لیکن جهت کسب پول ومتاع دنیوی آنهارا مجبور بزنا نکنید.

امام ماتریدی (رح) در ج7-ص 61تفسیر{تأویلات اهل السنه}خود هم سبب نزول آیه را حسب سوال که دررقم اول تفسیر زادالمسیر قبلا نوشته شد تحریر وبعد مینویسد که آیه بربطلان متعه دلالت دارد زیرامنافقین کنیزان خود راباینکه نفوس خودرا جهت زنا باجاره دهند ، امر میکردند ومتعه هم عین عمل ایشان :اجاره بواسطه زنا بوده و هیچ فرقی ندارد .لذا متعه بمنطوق این آیه نه مفهوم آن باطل است.

 خلاصه مطلب: خداوند منان اجاره کنیزان رابجهت زنا بهر صورت محکوم  نموده  و آنرا بغا معرفی کرده است.

 

15-  تشیع گویند: نکاح متعه بدون شهود صحیح است. درحالیکه علاوه از احادیث طیبه آنسرورصلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم بیان ثبوت شهود نکاح درآیه دوم سورء طلاق مبرهن است.

16- دلیل دیگرحرمت متعه آیه مبارکه ( ومن آیاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها وجعل بینکم مودة ورحمة ان فی ذلک لایات لقوم یتفکرون) روم-21 میباشد. زیرا تسکین وآرامش نفس ومحبت ورحمت در نکاح  مؤبد است ودر چند ساعت ویا چند روزوهفته  متعه آرامش نفس ،محبت ورحمت  نیست مگر که  خالص با شهوت رانی همراه است وبس.

17 دلیل دیگرحرمت متعه آیه مبارکه -(فلاتحل له من بعد حتی تنکح زوجا غیره)230بقره ؛ میباشد . که متعه سبب تحلیل برای زوج اول نمی گردد.

18- دلیل دیگرحرمت متعه آیه مبارکه( نساءکم حرث لکم فأتوا حرثکم انی شئتم وقدموا لانفسکم  واتقوالله واعلموا انکم ملقوه وبشرالمؤمنین )223 بقره میباشد.اساسا تزویج برای کسب اولاد است که محل کشت وکسب ولد معلوم میباشد اما  بر خلاف تشیع درنکاح متعه حسب توافق شان که جماع  هم نکنند صحیح است وخلاف دیگر:درنکاح متعه  لواطه رااجازه میدهند.

خلاصه  کل مطلب فوق: آیات که درآن احکام تعداد ازواج، نکاح زنان محرمات ،ابتغاء اولاد،ارث،نفقه،سکنی،شاهد،طلاق، احصان زانی ،تحلیل منکوحه برای زوج اول، تسکین وآرامش نفس ومحبت ورحمت ،ایلا،ظهار،لعان،استعفاف،حدزنا،منع اجاره زن جهت زنا وغیره آمده صریحا ناسخ ومحرم متعه است که درمتعه هیچ کدام ازاحکام فوق نیست پس متعه نکاح نیست بلکه زنای محض است که تشیع آنرا قانونی معرفی میکنند.

19- جواب های کتاب الله العزیزراجهت ادعای بی مورد وبی اساس تشیع نوشتم ورنه دراصل ثبوت نکاح متعه ابدا هیچ ارتباط قرآنی ندارد بلکه آیه متعه درسوره نساء به ارتباط لزوم تمام مهربا متعه یعنی تلذذ وانتقاع وخلوت صحیحه می باشد واحکام مهرحسب آیات آتی مفصلا بیان شده است:

1-{لاجناح علیکم ان طلقتم النساء مالم تموسهن اوتفرضوالهن فریضة ومعتوهن علی الموسع قدره وعلی المقترقدره متاعاً بالمعروف حقا علی المحسن}بقره 236-{ثم طلقتموهن من قبل ان تموسهن فما لکم علیهن من عدة تعتدونها فمتعوهن وسرحوهن سراحا جمیلاً}. احزاب 49.این آیه هم بمثل آیه 236بقره حکم متعه را با زیادت بیان حکم عدم عده را بیان می دارد.

این دوآیه کریمه درصورت که طلاق قبل ازخلوت صحیحه بدون مهرصورت گرفته باشد بیان میدارد که متعه {پیراهن ،قطیفه،چادر،بعضی ازار را  زیاد کردند}لازم می شود.واگرمهرمسمی نشد لیکن خلوت صحیحه انجام یافت ویایکی اززوجین فوت شدند دراین صورت متعه بعوض مهرمثل لازم میشود ودرهمه طلاق ها متعه مذکورمستحب است ودرنکاح که مهرمسمی نمیشود وطلاق قبل ازخلوت صحیحه صورت میگیرد متعه فوق واجب است.

2-{وان طلقتموهن من قبل ان تمسوهن وقد فرضتم له فریضة فنصف مافرضتم }بقره 237-این آیه حکم طلاق قبل ازدخول راکه به آن نصف مهرلازم میشود بیان میدارد.

3-{وان اردتم استبدال زوج مکان زوج وءاتیتم احداهن قنطاراًفلاتأخذوامنها شیئا أتأخذونه بهتانا واثمامبینا } {وکیف تأخذونه وقد افضی بعضکم الی بعض واخذن منکم میثاقا غلیظا}نساء 20و21این دو آیه کریمه مثل آیه {فما استمتعتم به منهن فاتوهن اجورهن فریضه}نساء4- حکم کمال وتمام مهرراباخلوت صحیحه ،تلذذوجماع ثابت میکند وموت هم درحکم خلوت صحیحه است.

لذا آیه استمتاع 4- نساء بیان لزوم کمال مهردرخلوت صحیحه وجماع به مثل آیه 20و21نساءاست وهیچ ارتباط به نکاح متعه ندارد که خیلی روشن است.

 

2-استدلال تحریم متعه بدلایل سنت نبوی الشریف

احادث بسیار کتب سته دارمی دارقطنی ابن حبان بیهقی ابن جارود وغیره را دراوائل این بحث نوشتم وازجمله احادیث که سیدنا علی کرم الله وجهه وسبرة الجهنی وسلمة الاکوع وعبدالله بن عمروغیره رضی الله تعالی عنهم اجمعین روایت کردند ذکرشد .

وبازجهت تنویرچند حدیث را دراین مورد مینویسم .

عن سبرة الجهنی انه غزا مع النبی صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم فی فتح مکه قال فاقمنا بها خمسة عشرفاذن لنا رسول الله وفی روایت انه کان مع النبی صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم یا آیها الناس انی کنت آذ نت لکم فی الاستمتاع من النساء وان الله قد حرم(وانی حرمت) ذلک الی یوم القیمة فمن کان عنده شیء فلیخل سبیله ولا تاخذوا مما آتیتموهن شیئا اخرجه مسلم 3312/1406کتاب النکاح رقم1046، ابوداود کتاب النکاح ص384حدیث 2072و2073 نسائی باب التحریم المتعة 3365،ابن ماجه 1962،مسند ابوحنیفه ص 550 ،ابن ابی شیبه 17350،الشافعی کتاب النکاح حدیث 33/34،الحمیدی رقم 846و847،احمد 3404،الدارمی 2195ج 2 ص188،ابن جارود 698/699 ،ابویعلی الموصلی 1/339رقم 935و934 ،الطحاوی فی شرح معانی الآثار3/25و26 ،ابن شاهین درناسخ الحدیث ومنسوخه رقم 414و413و416ودر422 ازسیدنا ابوهریره ،البیهقی ج7 ص330و331 ،ابونعیم 335 ،الخطیب فی تاریخ بغداد ج4 ص328 والمنتقی ج6 ص152.

حدیث فوق جایگاه صحت خاص خود رادارد.

عن سبرة الجهنی رضی الله تعالی عنه قال نهی رسول الله صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم عن متعة النساء یوم فتح مکه وفی روایة نهی عن المتعة عام الحج .مسند ابوحنیفه    (رح) ص549،270و210.

ابوحنیفه عن نافع عن ابن عمر قال:نهی رسول الله صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم یوم خیبر عن المتعه .مسند ابوحنیفه ص196-

 

عن ربیع  (رح) ان النبی صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم نهی عن المتعة یوم فتح مکه.الآثارلابی یوسف رقم 700

وعن الزهری (رح) انه قال نهی النبی صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم عن المتعة یوم فتح مکه.الاثارلابی یوسف رقم 701

 ربیع رحمه الله تعالی بن سبره بن معبد الجهنی بمثل حسن بصری وابن سیرین  ازتابعین وسطی بوده ثقه وعادل است وایشان از رجال مسلم واربعه اند .تقریب التهذیب ج1-ص294-رقم1897.

 ابن شهاب زهری تابعی معروف اولین کاتب حدیث در سنه 100بامرسیدنا عمر بن عبدالعزیز بوده که ازرجال همه ائمه حدیث ازجمله ائمه سته میباشند .تقریب التهذیب.

 

هیثمی درجلد 4 ص485ح 7385ازسیدنا ابوهریره رضی الله  تعالی عنه روایت میکنند که میگوید ما همرای حضرت رسول مقبول علیه السلام به غزوه تبوک رفتیم  ودرثنیة الوداع منزل زدیم مبارک علیه السلام چراغ های را دیدند وزنانی را که گریه میکردند مبارک علیه السلام گفتند این گریه برای چیست ؟ درجواب گفته شد زنانی اند متعه شدند مبارک علیه السلام گفتند حرام کرد ویا گفتند نکاح ،طلاق ،عده ومیراث متعه را منهدم ساخت.

حدیث فوق را ابویعلی درمسند خود برقم 6625روایت کرده است وهیثمی میگوید رواه ابویعلی وفیه مؤمل بن اسماعیل وثقه ابن معین وابن حبان وضعفه البخاری وغیره وبقیه رجاله رجال صحیح ورواه ابن حبان 1267وابن شاهین درناسخ الحدیث ومنسوخه 444 والدارقطنی مرفوعا فی السنن ج 3/259والبیهقی ج 7 ص 337 والحافظ فی مطالب العالیه 2-70 رقم 1679وقال الحافظ فی تلخیص الحبیرج3 ص320 اسناده حسن وحافظ درمطالب العالیه حدیث دیگری که مرسل است برقم 1678مثل حدیث فوق ازاسناد دیگری روایت کرده است.تحفة الاحوذی ج4ص289.

 

هیثمی بشماره 7390ازسیدنا علی (رض) روایت میکند متعه برای کسی بود که قدرت برپرداخت مهرنداشت هرگاه نکاح وطلاق وعده ومیراث نازل شد ازمتعه نهی کرد.

وبعضی ازاین حدیث درصحیح آمده است ورواه الطبرانی فی الاوسط وفیه ابن لهیه وحدیثه حسن وبقیه رجاله رجال الصحیح.

 

عن سیدنا علی کرم الله وجهه نهی رسول الله صلی الله علیه وسلم عن المتعه قال:وانما کانت لمن لم یجد فلما انزل النکاح والطلاق والعدة والمیراث بین الزوج والمرأة نسخت رواه دارقطنی ج3/60ح55والبیهقی 14181.

 

واخرج عبد الرزاق  رقم 14046-عن علی قال:نسخ رمضان کل صوم ونسخ المتعة الطلاق والعده والمیراث . این حدیث درپاورقی دارقطنی ج3ص259 نیزروایت شده است.

عبدالرزاق ج7-رقم14044 -----  قا ل:ابن مسعود نسخها  الطلاق ، والعده، والمیراث.

 

وعن ابی هریره قال قال رسول الله صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم «حرم اوهدم المتعة: النکاح ،والطلاق ،والعدةوالمیراث»ابویعلی رقم 6594- وابن حبان 1267وابن ابی شاهین درناسخ الحدیث ومنسوخه رقم 442دارقطنی ج/ص259ح54والبیهقی رقم 14178وحسنه الحافظ.نیل الاوطار مینویسد وهوالحسن لغیره ص1169...ورواه اسحاق بن راهویه وابن حبان مفصلا پاورقی دارقطنی ص 295مذکور.

 

وعن ابن مسعود قال:{أحلت متعة النساء لاصحاب محمد صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم ثلاثه ایام فی غزوة شکونا الی رسول الله صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم العزوبة ثم نسختها آیة النکاح والطلاق والمیراث}الاثارلابی یوسف رقم 698- ابن شاهین درناسخ الحدیث ومنسوخه رقم 419.

قال العدنی یعنی المتعة ورواه الحجاج بن ارطاة عن الحکم عن اصحاب عبدالله بن مسعود قال المتعة منسوخة نسخها الطلاق والصداق والعدة والمیراث بیهقی14179و14180.

عن عبدالله انه قال:{إنما رخص فی المتعة لاصحاب محمد صلی الله علیه وسلم ثلاثه ایام فی غزوة لهم ،شکوا الیه فیها العزوبیة ،ثم نسختها آیه النکاح والطلاق والمیراث}.ابن شاهین درناسخ الحدیث ومنسوخه رقم 420.

 بحث اخیر را مبسوط سرخسی هم درجلد 5 ص144نوشته است.

 

علی قاری هروی درشرح مسند ابو حنیفه (رح) ص550-مینویسد که تعیین مدت سه روزمیرساند که بانتهاءسه روزمتعه بالذات منسوخ شده ضرورت بناسخ دیگر ندارد.

 

 وعن عبدالله قال:المتعه --متعة النساء-- منسوخة، نسخها                           الطلاق،والصداق،والعده،والمواریث،  والحقوق التی تجب فی النکاح.تفسیرامام          ما تریدی (رح)ج3ص117- سیوطی در درمنثور-2/251 باخراج عبد الرزاق  وابن منذر از سیدنا عبدالله ابن مسعود رضی الله  تعالی عنه.

                     

حدیث منع ونسخ متعه متواتر است

 

حنفی گوید:حسب کتاب نظم المتناثرمن الحدیث المتواترکه درموارد متعدد حدیثی راکه کمترازده نفرازصحابه کرام علیهم الرضوان هم روایت نمودند آنرا متواترمعرفی نموده است، لذا این حدیث منع ونسخ متعه راتا جائیکه من دست یافتم 18 نفرازصحابه کرام آتی الذکر رضی الله تعالی عنهم اجمعین روایت نمودند ؛بقوت میتوان گفت متواتراست.

 

ساداتیکه حرمت متعه ازآنها روایت شده

 

ابن شاهین درناسخ الحدیث ومنسوخه ص 458 مینویسد:

حدیث نهی رسول الله صلی الله علیه وسلم ازمتعه بعد ازرخصت ،ونهی ازپس گرفتن چیزی که داده اند،را9-صحابه جلیل1-امیرالمومنین عمرالخطاب2- وعلی الوفی 3- سبرة بن معبد الجهنی 4- عبدالله ابن مسعود5- عبدالله بن عمر6-ابوهریره 7-انس بن مالک 8- کعب ابن مالک 9- -ویزید بن خالد الجهنی رضی الله تعالی عنهم اجمعین روایت نمودند.

10- واما ابن شاهین برقم418 ص 456 خود وبیهقی درسنن الکبری رقم14176-ازسیدناابو ذرغفاری رضی الله  تعالی عنه اجازه نکاح متعه را برای اصحاب  رضی الله  تعالی عنهم    بمدت سه روز وبعداَ منع آن توسط مبارک صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم  رانیز روایت کرده است.

11-وازسیدنا سلمة بن الاکوع رضی الله  تعالی عنه  اینکه مبارک صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم متعه را سه روز برای ما درسال اوطاس رخصت داده وبعد از سه روزمتعه رامنع کردند.  عقود الجواهرج1- ص 145-،ابن ابی شیبه 17351-،احمد 16667-، مسلم 3308/1405، طحاوی درشرح معانی الآثارودرشرحش نخب الافکارج7ص116،ابن حبان4154-،دارقطنی ج3 ص258 رقم52-،بیهقی درسنن  الکبری رقم14161-ودرمعرفة السنن رقم 4236- وجمع الفوائدرقم4229 روایت نمودند.

12-و ازسیدنا حذیفه رضی الله  تعالی عنه عقود الجواهرالمنیفه لالدلة امام ابی حنیفه ج1- ص 145 تحریم متعه را رویت نمودند اصل سند  ابوحنیفه عن حمادعن سعید بن جبیر عن حذیفه مرفوعا وهکذا رواه عنه ابویوسف (رح) .

 13- مسلم برقم 3319/1406-،عبد الرزاق درمصنف شان  رقم 14033،بیهقی درسنن الکبری رقم 14164و ابن حزم درمحلی 9/1290-مسأله1858-کتاب النکاح و نخب الافکارج7ص112 تحریم متعه راازسیدناابن ابی عمرة الانصاری رضی الله  تعالی عنهما نیز روایت نمودند .

 

بلی نهی وحرمت ازنکاح متعه نیزاز5شخص دیگر ازصحابه کرام 1- زید بن خالد الجهنی2- حارث بن عزیه3- سهل بن سعد ساعدی 4-جابربن عبدالله الانصاری 5-ثعلبه بن الحکم اللیثی رضی الله  تعالی عنهم  اجمعین بارقام 7393 ،7394 ، 3795 ،7386،7387 با اسناد صحیح ویا حسن درج4 ص486تا 488 مجمع الزوائد،نیزروایت شده که جمعاً با اصحاب فوق الذکر18 نفراز صحابه کرام علیهم الرضوان حدیث منع ونسخ نکاح متعه را روایت نمودند.

 نتیجه: بنأ حدیث منع ونسخ نکاح متعه متواتراست.   

 

منع متعه درحیات رسول الله صلی الله علیه وسلم

 

هویدا است نکاح متعه دراصل توسط آنسرورعلیه افضل الصلوات والتسلیم باری مثلکه شراب ومتعه قبلا درزمان جاهلیت بوده ، اجازه شده واما حرمت آن درمراتب متعدد توسط ارشادات آنسرورعلیه افضل الصلوات والتسلیم صورت گرفته است که احادیث کتب آتی بیانگرآنست(یا آیها الناس انی کنت آذنت لکم فی الاستماع عن النساء وان الله قد حرم ذلک الی یوم القیامه فمن کان عنده منهن شیءً فلیخل سبیله ولا تاخذوامما آتیتموهن شأ)عبد الرزاق وابن ابی شیبه واحمد والشافعی والحمیدی والدارمی و مسلم وابوداود والنسائی وابن ماجه وابن جارود والطحاوی وابن شاهین والبیهقی وابونعیم والخطیب فی تاریخ بغداد:عن سبرة الجهنی.

وقتی کتاب الله العزیزدردها نص خود حرمت متعه را بیان داشته اجازه ومنع از قول سید السادات صلوات الله علیه بوده ومبارک  صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم منع آنرا دراحادیث متعدد ومتواتر ومواضع بیشمارایراد کردندکه ازطریق 18 صحابه عزیز رضی الله  تعالی عنهم اجمعین  که درعنوان قبلی دیده باشید ،بما رسیده؛ادعای نسبت حرمت به سید نا فاروق اعظم رضی الله تعالی عنه بهیچ وجه صحیح نیست.

 

نسبت روایت منع متعه بسیدنا فاروق اعظم رضی الله تعالی عنه وجواب ها

 

آثارواحادیث درینمورد نسبت به تعارض واضح متنی  که  دا رند،مضطرب  میباشند وحنفی اعرج آثار واحادیث را بطوری که تعارض متنی  رابیان ودر عین حال طریق ترجیح آنهاراکه حسب علم اصول حدیث ،افاده میشود ؛مینویسد.

 بیان تعارض که موجب اضطراب میگردد بشرح ذیل است.

 1- در بعضی از آثارفقط منع متعه آمده است نه منع حج تمتع.

2- ودربعضی منع هردو(متعه وحج تمتع) صراحت کامل دارد.

3- ودربعضی فقط ازنکاح متعه، منع بعمل آمده واما ازحج تمتع منع نشده  بلکه  بر خلاف بحج تمتع امر شده ویا تأکیدشده است.

4-ودربعضی آثاراز عدم علم قبلی نسبت بمتعه خبرمیدهد که تعارض این اثر با سایر آثار فرق بارز دارد.

5- احادیث مرفوعه وصحیحه حضرت فاروق اعظم درمورد حرمت نکاح متعه ازقول سید السادات صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم میباشد؛ که معارض  آثارفوق شان است زیرادر آثار منع متعه  بشخص  سیدناحضرت عمر فاروق رضی الله  تعالی عنه  منسوب شده واینجا منع وحرمت متعه از حدیث شخص  عمر فاروق رضی الله  تعالی عنه  قول سید البشر صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم میباشد .

6-احادیث صحیحه مشهوره بلکه متواتره ازسایر حضرات صحابی علیهم الرضوان اجمعین  درمورد بیان حرمت متعه و ثبوت حج تمتع  در حیات  مبارک علیه الصلاة والسلام که معارضه را احجاف میکند.

-7-حرمت نکاح متعه وثبوت حج تمتع به صریح نصوص  کتاب الله العزیز میباشد که بهیچ وجه مجال معارضه بآثار باقی نمی ماند.

 

نوع اول:اثرمنع سیدناعمر فاروق اعظم رضی الله  تعالی عنه از نکاح متعه

سیدنا جابر پسر عبدالله  رضی الله  تعالی عنه  میگوید: ما در زمان آنسرورصلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم   وابوبکر چند روزی را بریک مشت خرماوآرد متعه مینودیم تا اینکه عمرمتعه رابارتباط عمروپسر حریث  منع کرد. مسلم 3306/1405.

 

نوع دوم:آثارمنع سیدناعمر فاروق اعظم رضی الله  تعالی عنه از نکاح متعه و حج تمتع

1-ابونضره گفت نزد  جابربن عبدالله   رضی الله  تعالی عنه بودم کسی آمد وگفت :ابن عباس وابن زبیر رضی الله  تعالی عنهم بارتباط متعتین [متعه نکاح وحج متعه ]  اختلاف نمودند ؛جابرگفت : هردورادرزمان  رسول الله صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم  انجام  دادیم تااینکه عمر مارا ازهردو منع کرد دیگر متعتین (متعه نکاح وحج متعه) را انجام نمی دهیم. مسلم  رقم 3307/1405

 

2-وباسناد حدیث رقم 2836/1217 مسلم بشماره 2837/1217- .ومؤطای امام محمد ص 200-فافصلوا حجکم من عمرتکم فانه اتم لحجکم واتم لعمرتکم.

3-عن ابی النضرة عن جابر رضی الله  تعالی عنه قال:قلت: ان الزبیرینهی عن المتعه وان ابن عباس یأمربها، قال:علی یدی جری الحدیث تمتعنا مع رسول الله صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم  ومع ابی بکر رضی الله  تعالی عنه فلماولی عمرخطب الناس فقال:ان رسول الله  صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم هذاالرسول وان هذاالقرآن هذاالقرآن وانهما کانتا متعتان علی عهد رسول الله  صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم واناانهی عنهما واعاقب علیهما احداهما متعة النساء ولا اقدرعلی رجل تزوج امرأة الی اجل الا غیبته بالحجارة،والاخری متعة الحج افصلوا حجکم من عمرتکم فانه اتم لحجکم واتم لعمرتکم. سنن الکبری بیهقی ج7-ص 335رقم14170-

 

4-حدثنا سعید حدثنا حماد بن زید عن أیوب عن أبو قلابة قال : قال عمر بن الخطاب : متعتان کانتا على عهد رسول الله صلى الله علیه و سلم وأنا أنهی عنهما وأعاقب علیهما سعید بن منصور 852

 

5-حدثنا سعید قال : حدثنا سفیان أخبرنا خالد عن أبی قلابة قال : عمر بن الخطاب رضی الله عنه : متعتان کانتا على عهد رسول الله صلى الله علیه و سلم أنا أنهی عنهما وأعاقب علیهما متعة النساء ومتعة الحج-سعید بن منصور رقم853-

درجلد 41 ص337-بحث 11موسوعةالفقهیه نوشته : حدیث فوق را سعید بن منصور روایت وابن قیم در زاد المعاد خودثبوتش را صراحت داده است-

 

بلی روایت حدیث را دیدید که درسنن سعید بن منصور موجود است اما ابن قیم نکاح متعه را درص953 زاد المعاد بحث نموده لیکن این اثررا روایت نکرده چه اینکه  ثبوتش را ترکیز نموده باشد-

 

 

نوع سوم: آثارمنع سیدناعمر فاروق اعظم رضی الله  تعالی عنه فقط ازنکاح متعه نه ازحج تمتع بلکه سیدناعمر فاروق رضی الله  تعالی عنه  بحج تمتع امر ویا موردتأیید قرار داده اند؛برخلاف آثارفوق اینست.

1-عن قتاده قال سمعت ابا نضرة یحدث قال : کان ابن عباس یأمرنا بالمتعه وکان ابن زبیرینهی عنها فذکرت ذلک لجابر فقال علی یدی دارالحدیث تمتعنا مع رسول الله صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم فلما کان عمربن الخطاب قال ان الله کان یحل لنبیه صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم ماشاء لماشاء وان القرآن قد نزل منازله فاتموا الحج والعمرة کما امرکم الله ؛فابتوا نکاح هذا ه النساء فلا أوتی برجل تزوج امرأة الی اجل الا رجمته بالحجاره صحیح ابن حبان رقم 3943.

 

2- درمسلم برقم2836/1217بافرق بعضی حروف وکلمات:فلما قام عمر قال :ان الله کان یحل لرسوله ماشاء بماشاء وان القرآن قد نزل منازله فاتموا الحج والعمرة کما امرکم الله ؛وابتوا نکاح هذاه النساء فلان أوتی برجل نکح امرأة الی اجل الا رجمته بالحجارة.

 

3-عن الضبی بن معبد انه اهل بحج وعمرة فذکر ذالک لعمر فقال:هدیت لسنة نبیک صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم  صحیح ابن حبان 3913-

 

4-عن ابی وائل شقیق بن سلمة:قال کنت امرءآ   نصرانیا فاسلمت فاهللت بالحج والعمرةفسمعنی سلمان بن ربیعه وزیدبن صوحان وانا اهل  بهما بالقادسیه فقالا:[لهذااضل من بعیر] اهله فکانما حمل علی بکلمتهما حتی قدمت مکة فاتیت عمربن الخطاب وهوبمنی فذکرت ذلک له،فاقبل علیهما فلامهما،واقبل علی فقال هدیت لسنة نبیک صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم  مرتین  صحیح ابن حبان 3914-هردو اثر در باب  حج قران صحیح ابن حبان روایت شده است.

 

نوع چهارم :آثار صحیح لغیره ایکه ازعدم علم قبلی عمرفاروق رضی الله  تعالی عنه  نسبت  بحکم نکاح متعه خبرداده  وبهمه آثار قبلی صریحا تعارض دارد  اینست .

عن عروةبن الزبیر؛ان خولة بنت حکیم دخلت علی عمر بن الخطاب.فقالت: ان ربیعة بن امیة استمتع بامرأة،فحملت منه. فخرج عمر بن الخطاب فزعا،یجررداءه.فقال:هذه المتعه. ولوکنت تقدمت فیها لرجمت  مؤطای امام مالک رقم 1642 مؤطای امام محمد ص265  عبدالرزاق 7/503-رقم 14038،سنن الکبری بیهقی ج7ص336-رقم14172 ،جامع الاصول رقم 8991 استذکار رقم 1099شرح زرقانی ج3ص200و201جمع الفوائد رقم4235

 

 

نوع پنجم:احادیث مرفوعه وصحیحه حضرت فاروق اعظم درمورد حرمت نکاح متعه ازقول سید السادات صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم؛ که معارض  آثارفوق شان است ، زیرا حرمت در آثار فوق بشخص فاروق اعظم رضی الله  تعالی عنه  نسبت داده شده ودرین احادیث عمر فاروق رضی الله  تعالی عنه  ،حرمت متعه ؛قول  جناب حضرت شارع عزیزعلیه الصلاة والسلام میباشد.

 

1-عن سالم بن عبد الله عن ابیه قال::«صعد عمرالمنبر،فخطب الناس فقال ، مابال رجال ینکحون المتعه ،بعد نهی رسول الله صلی الله علیه وسلم عنهما؟!والله لااجداحدأینکح به الاقذفته بالحجاره .ابن شاهین متوفی 385هجری درناسخ الحدیث ومنسوخه رقم 423 وبیهقی رقم 14171ودارقطنی ازابن عباس ازسیدنا عمرفاروق رضی الله تعالی عنهما بمعنای حدیث کتب ثلاثه فوق ج3/259ح53.

2-حدثنا محمدبن خلف العسقلانی حدثنا الفریابی عن ابان بن ابی حازم ، عن ابی بکربن حفص ،عن ابن عمر قال لماولی عمربن الخطاب ،خطب الناس فقال:ان رسول الله صلی الله علیه وسلم اذن لنافی المتعه ثلاثا، ثم حرمها. والله! لا اعلم احدا یتمتع وهو محصن الا رجمته بالحجاره.الا ان یأتینی باربعة یشهدون ان رسول الله صلی الله علیه وسلم احلها بعد اذحرمها.ابن ماجه رقم 1963.

-فتح الباری حدیث فوق سیدنا ابن عمررضی الله تعالی عنهما را ازابن المنذردرج9ص215نیزاخراج کرده است-

 قال الشوکانی فی النیل الاوطار5/118رواه ابن ماجه با سناد صحیح ودرچاپ جدید بیروتی ص1169است. 

 

رجال این حدیث همه ثقه وصدوق میباشند که اقوال ائمه جرح وتعدیل ذیلاازرجال کتب تسعه(صحاح سته ،مؤطای امام مالک دارمی واحمد)اخذو بیان میگردد:

محمد بن خلف العسقلانی تبع تابعی  قا ل  ابوحاتم الرازی: صدوق. قا ل النسائی: صالح وقال مرة لا بأس به. قا ل ابو عاصم: ثقة. قا ل الذهبی: صدوق.

محمد بن یوسف الفریابی قا ل: یحیی بن معین:ثقه. قا ل البخاری:من افضل اهل زمانه. قا ل ابوحاتم الرازی:صدوق ثقة. قا ل النسائی :ثقه. قا ل العجلی:ثقه. قا ل ابن عدی:صدوق.

ابان بن ابی حازم: قا ل احمدبن حنبل:صدوق. قا ل یحیی بن معین:ثقة. قا ل العجلی :ثقة. قا ل ابن شاهین:صالح الحدیث. قا ل ابن خلفون: ثقة. قا ل ابن عدی:لم اجد له حدیثا منکرالمتن.

ابی بکربن حفص: قا ل النسائی: ثقة. قا ل ابن عبد البر:ثقة اجمعوا علی ذلک. قا ل ابن حبان:ثقة. قا ل العجلی:ثقه.

اما امیرالمؤمنین عمرالخطاب وابنه فمراتبهم اسمی مراتب العدالة والتوثیق.

 

شرح حال رجال  این حدیث ازنظر ابن حجردرتقریب التهذیب:

 محمدبن خلف العسقلانی:صدوق ج2ص72 رقم-5878.

محمد بن یوسف الفریابی  ثقة وفاضل وازرجال السته میباشند ج2ص149-رقم6434-.

أبان بن أبی حازم: صدوق من رجال السته ج1-ص51-رقم140.

 ابو بکربن حفص: صدوق ج1ص93 رقم 435 .

 عبد الله وپدر مبارک شان عمر  رضی الله  تعالی عنهما صحابی جلیل وفقیه عزیز  اندکه عدالت شان فوق تصوراست .

 

صدوق بکسانی اطلاق میشود که بعد از حضرات صحابه  علیهم الرضوان اجمعین بدرجه سوم قرار دارند. ـتقریب التهذیب ج1ص24.

واما ازنظر سایر ائمه جرح وتعدیل رجال این حدیث بعد ازحضرات صحابه بدرجه دوم قرار دارند وموقف  نظرجمعی سایرائمه بیانگر ترجیح اوست.

چون همهء رجال این حدیث ثقةوصدوق اند بناّ  این حدیث بلا منازعه در درجه اعلای صحت قرار دارد.

 

نوع6-احادیث صحیحه مشهوره بلکه متواتره از 19-صحابی عزیز رضی الله  تعالی عنهم اجمعین که یکی ازآنها را ائمه حدیث35- مرتبه مفردا ومکررا روایت نمودند، اینست- که معارضه را احجاف میکند.

عن انس قال سمت رسول الله  صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم یقول  «لبیک بعمرةوحجة»و یا بلفظ« لبیک بعمرةوحج»   و یا بلفظ «لبیک عمرةوحجةمعا» ویا  بلفظ «لبیک عمرةوحجآ»ویا  بلفظ «لبیک عمرةوحجة»  ویا بلفظ   «لبیک بحجةوعمرةمعا» رواه الائمة الآتیه مصنف ابن ابی شیبه بارقام 14503،14504،14508،14509،16012و16014 ،احمد 11983،12977،12115،12929،13382،14026و14046 -، الآثار لابی یوسف رقم 483-بخاری رقم1563-مسلم 2884/1232 ترمذی 822 نسائی 2727 ، ابن ماجه 2917، -ابویعلی موصلی ج3-3016و3394ابن خزیمه-2618و2619-ابن حبان .،3933،3934،3935،3936 ،مستدرک حاکم 1779-وبیهقی ج4ص574-ارقام 8773،9001،9002،8880،8828و8829- مجمع الزوائد اززیادات عبدالله واز طبرانی فی الکبیرواوسط رقم5441.

 

نوع7-حرمت نکاح متعه وثبوت حج تمتع به صریح نصوص  کتاب الله العزیز میباشد که بهیچ وجه ،مجال معارضه بآثار باقی نمی ماند اینست.

(فاذاامنتم فمن تمتع بالعمرة الی الحج فمااستیسر من الهدی )بقرة196-معنی آیه:کسیکه عمره را در ماهای حج شروع نموده ودر همان سال حج کند بروی هدیه که آسان است(شتر، گاو گوسفند )لازم میشود.این تفسیرقول ! ابن عمر رضی الله  تعالی عنهما، ابن المسیب ،عطاءوضحاک (رحمهم الله) میباشد-  تفسیرزادالمسیر ابن جوزی ص114- 

طرق ترجیح 1- آثارمذکور سیدنا عمرفاروق رضی الله  تعالی عنه  بنفسه آنقدر بهمدیگر معارض ومضطرب است که جای عمل بآن باقی نمی ماند.

-2-معلوم هیچ وقت آثار صحابی با سنت ثابته آنسرور صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم  معارضه کرده نمی تواند.

3- عالیتر اینکه احادیث صحیحه از همان صحابی برخلاف آثارش(آثارنکاح متعه وحج تمتع)  روایت شده است.

4-واز همه اعلی که حج تمتع وقران باحادیث متواتره از19- صحابه عزیز  رضی الله  تعالی عنهم اجمعین حسب تحریرکتاب نظم المتناثر من الحدیث المتواتر ص 90- واحادیث حرمت متعه درحیات آن سرور صلی الله علیه وعلی آله وصحبه وسلم  از18- صحابه عزیز  رضی الله  تعالی عنهم اجمعین که قبلا دیده شد ،ثابت شده وائمه حدیث یک حدیث حج قرا ن را تاجائی که من دست یافتم 35 -مرتبه روایت نمودند که قبلا تحریر شد که اصلا جای معارضه آثار باقی نمی ماند.

5 - وفوق بلا مزید که ثبوت حج تمتع  صریح نص کتاب الله العزیز (فاذاامنتم فمن تمتع بالعمرة الی الحج فمااستیسر من الهدی ) بقرة196و منع نکاح متعه  صریح نصوص متعدده کتاب الله العزیز که قبلا نوشته شد ؛میباشد.

 

بناَ تعارض دفع واضطراب مرفوع بوده و همانا حدیث مرفوع و صحیح سیدناعمر فاروق رضی الله  تعالی عنه  که  موافق کتاب  وسنت متواتره میباشد؛محل استدلال است نه آثار معارض شان. این بود فهم اعرج حنفی ازتعارض واضطراب،وراه حل وترجیح آن  وجواب از نسبت حرمت ابتداء به سیدنا عمر فاروق اعظــــم رضی الله  تعالی عنه حسب علم اصول حدیث والله    هوالعلیم الحکیم.

                                                                

خلا صه این مطلب : روایت منع سیدنا فاروق اعظم رضی الله تعالی عنه فقط فهم خاص راوی عزیزاست که خبرحرمت ومنع سید السادات صلوات الله علیه قبل ازمنع سیدنا فاروق رضی الله تعالی عنه برای شان نرسیده بوده است ورجحان قول ثابته عمر فاروق اعظم از حدیث مرفوع وصحیح که موافق احادیث متواتره ونصوص کتاب الله العزیزمیاشد، بیانگر روشن این قول است.

بلی منع سیدنا عمرفاروق اعظم همانا خبرازمنع ایست که مبارک علیه السلام قبلا نهی کرده بودند زیرا حدیث منع ابدی دردها حدیث صحیح ومتواتر ازطریق 18- صحابه عزیزرضی الله تعالی عنهم اجمعین  ازرسول اکرم صلی الله علیه وسلم روایت شده که درصفحات گذشته مطالعه نمودید نه اینکه فاروق اعظم یک چیزجدید رادردین احداث نموده اند که همچو     چیزی:تحلیل حرمت وتحریم حلال مشکل بزرگ عقیدتی را دارد حاشا وکلا ازهر صحابه احداث هم چوکاری چه رسد به شخصیت مجتهدی ازمجتهدین صحابه عزیز رضی الله تعالی عنهم اجمعین .

 

نتیجه:سیدناعمرفاروق اعظم رضی الله تعالی عنه ابدا ابتداءًمتعه راحرام نگفتند بلکه بیان واعلان حرمتی است که قبلادرحیات مبارک علیه افصل الصلوات به وحی متعدد جلی ومتکررخفی صورت گرفته است.

وبواقعیت اگرسیدنا عمرفاروق رضی الله تعالی عنه تحریم رسول اطهرعلیه السلام راتکرارا اعلان نمیکردند رفته رفته زنا درهر جا بسیار واضح وعلنی صورت میگرفت .بنأ هزارباررحمت حق نثارروح عالیه شان وپیروان شان باد الی یوم القاء.

 

شهادة العالم الشیعی الکبیر موسى الموسوى

وهذا العالم الشیعی الکبیرآیة الله موسى الموسوی یردًّ على خصوم عمر، ویؤکد صحَّة ما ذهب إلیه عمربقوله : إن النظریة الفقهیة القائلة بأنَّ المتعة حُرِّمت بأمرٍ من الخلیفة عمربن الخطاب ، یفنِّدها عمل الإمام علی الذی أقرَّ التحریم فی مدة خلافته ، ولم یأمربالجواز ، وفی العرفِ الشیعی ، وحسب رأی فقهائنا عمل الإمام حجّة ، لاسیما عندما یکون مبسوط الید ، ویستطیع إظهارالرأی ، وبیان أوامر الله ونواهیه . فإن إقرارالإمام علی التحریم یعنی أنها کانت محرمة منذ عهد الرسول - صلى الله علیه وسلم - ولولا ذلک لکان یعارضها ویبین حکم الله فیها ، وعمل الإمام حجة على الشیعة ، ولست أدری کیف یستطیع فقهائنا أن یضربوا بها عرض الحائط. الشیعه والتصحیح ص109

 

یقول علی السالوس : قال عمرهذا منذراً ومعلناً فی ملأ من الصحابة ، ولم یعارضه ولم یقل له أحد من المسلمین : إنک خالفت آیة فی کتاب الله ، أو أمراً من أحد ، لامن الحاضرین الذین سمعوه ، ولا من الغائبین الذین بلغوا الخبر، أوامر رسول الله ، مع أنه کان یقبل أن تعارضه إمرأة ویرجع الى قولها ، فکان سکوتهم جمیع تصدیقا له ، وإذا عد خروجا على الدین ، فکل من سکت یکون شریکا له فی ذلک حتى علی - رضی الله عنه - ، ولا نظن أحدا من المسلمین یرضى باتهام أحد من أصحاب رسول الله - صلى الله علیه وسلم - بالجبن فی دین الله. الاثنی عشریه4/229

 

3 حرمت متعه ازنظراجماع امت

 

بواقعیت که امت اسلامی اهل السنه والجماعه وشیعه زیدیه برامتناع ازدواج متعه اجماع کردند که مذهب شیعه زیدیه درالبحرالزخارج3/22شان آمده است.

واگرازدواج متعه جوازمیداشت اهل السنة والجماعه وشیعه زیدیه هم فتوی میدادند وازاهل قبله ومسلمین فقط شیعه امامیه مجوزش میباشد وبس وبه دلایل روشن مذکور، معلوم شدکه مسأله جوازمتعه مخالف صریح کتاب،سنت مشهوره ومتواتره،اجماع امت وقیاس بوده وقولی است که جایگاه هیچ آن معلوم است. وقاضی عیاض میگوید: اجماع همه علماء برتحریم متعه واقع شده الا بعضی ازشیعه ها.

علی قاری در شرح مسند امام ابوحنیفه(رح) ص197- نیزموافق عبارت فوق بحث را مفصلا نوشته است.

حنفی میگوید :بلی احادیث، سیدنا علی کرم الله وجهه واعتراض شان برفتوی ورأی سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله تعالی عنهما ورجوع سیدنا عبدالله بن عباس رضی الله تعالی عنهما ازجوازدرحالت اضطرارهم دراواخر،متعه    با جماع صحابه کرام رضی الله تعالی عنهم اجمعین حرام شده وقول شیعه امامیه رانیزازمدارخارج میکند وبی مقتدی ومرجع میمانند.

 

حرمت نکاح متعه ازدیدگاه عقل

 

معلوم ازدواج برای بقاء عالم ،تداوم نسل،مقاصد اجتماعی،پیوند امت اسلامی،ایجاد خانواده ،تثبیت صله رحم ،محبت بین ازواج واقربا،حفظ امت ازفسق وریختن آبرو، نگهداشتن حیثیت انسانی،تهداب قوه اقتصادی ،آرامش وسکون نفس وغیره که همه اینها درنکاح مؤبد است نه متعه که درمتعه نه تنها مقاصد مبارک ومطلوب فوق ازدست میرود بلکه ضررهای فوق تصور:حدوث ایدز درجامعه ازطریق متعه ها وتعدد آن که نه تصوری است بلکه مشهود است واین فتنه وضررعام معلوم است بکدام سرحد مشکل انسانی اجتماعی وغیره رادارا است؛ایجاد می شود.

 

ایدزمکروب ساری ومدهش که وقایه ندارد وبا شهرت وانتشارانسان رامی کشدورجم الهی تعالی را عملی میسازد وبدون شک مرگ با ایدزاعدام ورجم است که اوتعالی آنراازدریچه دیگردراین اواخردرجوامع بشری ایجاد کرده است.

هرچند دنیا نخواهد که حدودالله تعالی انجام بیابد خود اومقتدرمطلق وعلیم حکیم ،رجم را بسیاربه آسانی درهمه روی زمین که جزء بسیارکوچک ازملک اوست برای عبرت همه ساکنان آن بمشاهده عمومی نشان میدهد.

فقط نکاح مؤبد ومبارک حفظ ازهمچو موارد رامستلزم میباشد وبس.ونکاح برای فوائد خاص خود ودفع مضرات بنا شده است که نکاح متعه برخلاف آن است وباید ضرر بهرصورت که باشد دفع شود.بناءً نکاح متعه ازنظرعقل هم مردود بوده وباید که هرگز انجام نشود.

وبر دلائل قوی مفصل تحریرشده فوق،رجحان ادله اهل السنه والجماعه که بیانگربطلان و تحریم نکاح موقت ومتعه میباشد واضح گردیدکه درنتیجه شریعت ومنطق نیزآنرا قبول نداشته وانکارازهردو،معلوم است که جای ندارد.

بلی فرق بین نکاح فاسد وباطل راکه بعضی ازمؤلفین تحریرنکردند ویا نتوانستند معلوم است.نکاح بدون شاهد فاسد است اما نکاح  محارم وازدواج مسلمه به غیرمسلمان وازدواج زن غیربا اینکه میداندکه منکوحه غیراست برارجح ونکاح مؤقت ومتعه باطل است وهیچ یک ازآثارنکاح ازقبیل حلیت جماع ،وجوب مهرونفقه ،اطاعت از زوج درهمه امور مشروعه،ثبوت نسب، حلیت مطلقه ثلاثه برای زوج اول،احصان زانی ومیراث برآن مبتنی نبوده وسقوط رجم ویا حد رامستلزم نمیباشداما درنکاح فاسد نسب ثابت شده رجم وحد ساقط وتعزیرلازم میشود.ازکتب محقیقن حنیفی.

بین مذاهب فقط در اقامه رجم ویاحد برناکحین متعه اختلاف است وبااین اختلاف هم برحرمت وبطلان نکاح متعه وموقت وسایر احکام فوق الذکر متفق اند.

وشیعه امامیه بعضی آثارنکاح باطل رادرنکاح متعه ازقبیل عدم وجوب نفقه وعدم جریان توارث بین زوجین وعدم ضرورت به طلاق وعدم لزوم ظهارولعان کردن درموارد آن وبعض وجوه عدم عده را قبول دارند که نوعاً خود شان هم به بعضی وجوه به بطلان نکاح متعه معترف اند.

 

اللهم اهدنا فیمن هدیت وعافنا فیمن عافیت وتولنا فیمن تولیت وبارک لنا فیما اعطیت وقنا ربنا شرما قضیت فانک تقضی ولایقضی علیک انه لایزل من والیت ولایعزمن عادیت نستغفرک ربنا ونتوب الیک تبارک ربنا وتعالیت وآخردعائی ان الحمد لله رب العالمین وصلوات الله وسلامه علی سیدنا محمد سید المرسلین وخاتم النبیین وعلی آله واصحابه وامته اجمعین.